Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kobylski /sprawozdawca/, Sędzia WSA Artur Kot, Protokolant Specjalista Ilona Obara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2013 r. sprawy ze skargi P.T. na postanowienie Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o dopuszczenie do egzaminu adwokackiego oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] marca 2013 r. znak: [...] Minister Sprawiedliwości (dalej: "organ odwoławczy"), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz.U. z 2013 r. poz. 267; dalej: "k.p.a.") i art. 75c ust. 5 w zw. z art. 78a ust. 4 i 5 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188 ze zm.; dalej: "Prawo o adwokaturze"), po rozpoznaniu zażalenia P. T. (dalej: "skarżący") utrzymał w mocy postanowienie Przewodniczącej Komisji Egzaminacyjnej do przeprowadzenia egzaminu adwokackiego z siedzibą w K. (dalej: "organ I instancji") z dnia [...] lutego 2013 r. w sprawie pozostawienia bez rozpoznania wniosku skarżącego o dopuszczenie do egzaminu adwokackiego.
Powyższe postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r. znak: [...] organ I instancji działając na podstawie art. 78a ust. 4 pkt 7, art. 75c ust. 5 w zw. z art. 78a ust. 5 pkt 2 Prawa o adwokaturze orzekł o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku skarżącego o dopuszczenie do egzaminu adwokackiego.
Uzasadniając organ I instancji przytoczył brzmienie art. 66 ust. 2 pkt 3 i 4 oraz art. 78 a ust. 4 pkt 6 i 7 Prawa o adwokaturze. Wskazał, iż przepis art. 66 ust. 2 pkt 3 i 4 Prawa o adwokaturze, wyraźnie rozróżnia przypadki wykonywania przez osoby przystępujące do egzaminu adwokackiego bez odbycia aplikacji czynności związanych ze świadczeniem pomocy prawnej przez adwokata lub radcę prawnego w kancelariach i spółkach na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, od przypadków wykonywania wymagających wiedzy prawniczej czynności bezpośrednio związanych ze świadczeniem pomocy prawnej na rzecz urzędów organów władzy publicznej, w którym to przypadku, unormowanym przepisem art. 66 ust. 2 pkt 4 Prawa o adwokaturze, warunkiem niezbędnym jest wykonywanie tych czynności wyłącznie w związku z zatrudnieniem, rozumianym jako pracowniczy stosunek zatrudnienia, o którym mowa w art. 2 Kodeksu pracy.
Nadto organ I instancji podniósł, iż powyższe rozróżnienie wynika także wyraźnie z przepisów art. 78a ust. 4 pkt 6 i 7 Prawa o adwokaturze, zgodnie z którym osoby uprawnione do przystąpienia do egzaminu adwokackiego bez odbycia aplikacji, dołączają do wniosku dokumenty zaświadczające co najmniej 5-letni okres zatrudnienia lub wykonywania wymagających wiedzy prawniczej czynności bezpośrednio związanych ze świadczeniem pomocy prawnej przez adwokata lub radcę prawnego na podstawie umów cywilnoprawnych w kancelarii lub spółce, zaś w przypadku wykonywania wymagających wiedzy prawniczej czynności bezpośrednio związanych ze świadczeniem pomocy prawnej na rzecz urzędów organów władzy publicznej - dokumenty zaświadczające co najmniej 5-letni okres zatrudnienia w tych urzędach. W tym przypadku, zgodnie z § 5 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 września 2009 r. w sprawie przeprowadzenia egzaminu adwokackiego, wymaganym dokumentem jest świadectwo pracy lub zaświadczenie o zatrudnieniu.