Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Nawrot, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski (sprawozdawca), Sędzia WSA Justyna Mazur, Protokolant Specjalista Ilona Obara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2017 r. w Radomiu sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego Radom-Zachód w R. na uchwałę Rady Gminy J. z dnia 27 października 2011 r. nr IX/42/2011 w przedmiocie określenia wzorów formularzy informacji i deklaracji podatkowych stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej postanowienia załączników: Nr 1 pozycja G, Nr 2 pozycja I, Nr 5 pozycja H, Nr 6 pozycja I, Nr 9 pozycja G, Nr 10 pozycja H, w zakresie zapisu "Oświadczam, że są mi znane przepisy Kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością"
Rada Gminy w Jedlińsku, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j. t. Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), art. 6a ust. 11 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r., Nr 136, poz. 969 ze zm., dalej także jako "ustawa o podatku rolnym") oraz art. 6 ust. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz.U. z 2010 r., Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej także: "u.p.o.l.") i art. 6 ust. 9 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (Dz. U. Nr 200, poz. 1682 ze zm., dalej także jako "ustawa o podatku leśnym") podjęła uchwałę nr IX/42/2011 z dnia 27 października 2011 r. w sprawie określenia wzorów formularzy dla podatku od nieruchomości, rolnego i leśnego.
Pismem z 10 lutego 2017 r. Prokurator Rejonowy Radom - Zachód w Radomiu (dalej: "Skarżący" lub "Prokurator") zaskarżył opisaną wyżej uchwałę. Autor skargi zaskarżonej uchwale zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 6 ust. 13 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, art. 6a ust. 11 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, art. 6 ust. 9 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym poprzez nałożenie obowiązku składania przez podatnika oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności wynikającej z przepisów Kodeksu karnego skarbowego podczas gdy przepisy powyższe nie stanowiły podstawy do zawarcia przedmiotowego oświadczenia.
Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności ww. uchwały w części obejmującej postanowienia załącznika nr 1 poz. G, nr 2 poz. I, nr 5 poz. H, nr 6 poz. I, nr 9 poz. G, nr 10 poz. H w zakresie zapisu: "Oświadczam, że są mi znane przepisy Kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością", jako naruszających prawo w sposób istotny.
W uzasadnieniu skargi Prokurator wskazał, że kwestionowane zapisy załączników ww. uchwały nie mają podstawy w przepisach obowiązującego prawa, a w szczególności tych, które zostały powołane jako podstawa prawna podjętej uchwały. Rada gminy podejmując przedmiotową uchwałę nie miała zatem umocowania prawnego do nałożenia na podatników obowiązku składania oświadczenia zawierającego pouczenie o odpowiedzialności karno-skarbowej za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością.
Następnie Prokurator podniósł, że prawo jednostek samorządu terytorialnego do uchwalenia wysokości podatków i opłat lokalnych w zakresie ustalonym w ustawie przewiduje art. 168 Konstytucji RP, zaś art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wskazuje na prawo gminy do stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązującego na obszarze gminy, przy czym w myśl art. 18 ust. 2 pkt 8 tej ustawy podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat należy do wyłącznej właściwości gminy, ale tylko w granicach określonych w odrębnych ustawach. Natomiast przepis art. 6 ust. 13 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nakłada na radę gminy obowiązek ustalenia obowiązującego wzoru informacji i deklaracji na podatek od nieruchomości, w których zawarte będą dane dotyczące podmiotu i przedmiotu opodatkowania niezbędne do wymiaru i poboru podatku. Analogiczne upoważnienie zawierają przepisy art. 6a ust. 11 ustawy o podatku rolnym i art. 6 ust. 9 ustawy o podatku leśnym.