Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kot, Sędziowie Sędzia WSA Renata Nawrot (sprawozdawca), Sędzia WSA Iwona Szymanowicz - Nowak, Protokolant Specjalista Ilona Obara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2019 r. w Radomiu sprawy ze skargi W.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta R. z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...].
Decyzją z [...] grudnia 2018 r. znak: [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (dalej: organ odwoławczy, SKO, Kolegium), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 j.t. ze zm. dalej: K.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania W. M.(dalej: strona, skarżący) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] (dalej: Prezydent, organ I instancji) z [...]listopada 2018 r. o odmowie przyznania skarżącemu pomocy w formie zasiłku celowego na dofinansowanie zakupu leków, środków czystości, żywności oraz pościeli.
Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia:
Wnioskiem z 2 stycznia 2017 r. skarżący wystąpił o przyznanie świadczeń z pomocy społecznej, a w trakcie aktualizacji wywiadu środowiskowego przeprowadzonego [...]stycznia 2017 r. podał, że wnosi o środki finansowe na zakup leków, środków czystości, żywność, pościeli, o zasiłek okresowy oraz na zakup gorącego posiłku. Decyzją z [...]stycznia 2017 r. organ I instancji odmówił skarżącemu przyznania pomocy w formie zasiłku celowego. Organ ocenił bowiem, że w niniejszej sprawie wystąpiła dysproporcja między deklarowaną przez wnioskodawcę wysokością dochodu, a rzeczywistą jego sytuacją majątkową i finansową, czyli zaistniał przypadek z art.12 ustawy o pomocy społecznej. SKO, decyzją z [...]marca 2017 r., utrzymało w mocy ww. decyzję organu I instancji. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 stycznia 2018 r. sygn. akt VIII SA/Wa 368/17 uchylił decyzje organów obu instancji. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że art. 12 u.p.s. ma charakter represyjny, a pojęcia dysproporcji pomiędzy udokumentowanymi dochodami a sytuacją majątkową wnioskodawcy nie można interpretować w sposób rozszerzający, ponieważ wprowadza on uregulowania dotyczące wyłączeń w zakresie przyznawania świadczeń osobom, które spełniły kryteria określone w przepisach ustawy odnoszące się do konkretnych świadczeń. Sąd uznał, że organy obu instancji pomimo przeprowadzonego w dniu [...]stycznia 2017 r. wywiadu środowiskowego oraz oceny zebranego materiału dowodowego nie wykazały, że dysproporcja, o której mowa w powołanym wyżej przepisie jest tego rodzaju, że posiadane przez skarżącego własne zasoby majątkowe pozwalają na samodzielne zaspokojenie swoich niezbędnych potrzeb i przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej, pomimo spełnienia formalnych wymogów do otrzymania wnioskowanego świadczenia. Zdaniem Sądu, w aktach sprawy brak było wskazanych przez organ I instancji w uzasadnieniu decyzji wywiadów środowiskowych przeprowadzonych w dniach: [...]marca 2016 r., [...]kwietnia 2016 r.,
[...]lipca 2016 r., [...]sierpnia 2016 r., [...]października 2016 r. i [...]listopada 2016 r. Ponadto, organy nie ustaliły dochodów i wydatków w poszczególnych miesiącach roku 2016 r., co mogłoby doprowadzić do sprawdzenia czy skarżący mógł zaoszczędzić pewne kwoty z otrzymywanych świadczeń z pomocy społecznej. Organy nie oceniły dokładnie oświadczenia skarżącego z [...]stycznia 2017 r., w którym wskazał, że oprócz zasiłku za listopad 2016 r., jego źródłem dochodu są oszczędności z wcześniej otrzymywanych zasiłków z pomocy społecznej oraz pomoc Żywnościowa z PKPS. Nadto organy błędnie wskazały, że skarżący może jeden z lokali mieszkalnych wynająć lub wyzbyć się go, pozyskując w ten sposób środki finansowe. Na podstawie bowiem