Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Siwek, Sędziowie sędzia WSA Bogusław Cieśla, sędzia WSA Mirosław Montowski (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 września 2021 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lutego 2021 r. znak [...] w przedmiocie ustalenia opłaty planistycznej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z [...] lutego 2021 r., znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], działając na podstawie art. 17 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. poz. 570) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 256, dalej jako "k.p.a."), po rozpatrzeniu odwołania M. P. od decyzji Wójta Gminy [...] z [...] grudnia 2020 r., nr [...], ustalającej opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o pow. 0,0958 ha położonej w miejscowości [...] - utrzymało w mocy ww. decyzję Wójta Gminy [...].
Do wydania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej także" "SKO" lub "organ II instancji") doszło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych wskazanych przez organy.
Wójt Gminy [...] ustalając decyzją z [...] grudnia 2020 r., nr [...], opłatę planistyczną z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia wskazał, że właścicielka działki nr ew. [...] o pow. 0,0958 ha położonej w m. [...] - M. P., w dniu 5 października 2020 r. zbyła tę nieruchomość (dowód: akt notarialny Rep. [...] Nr [...] sporządzony w Kancelarii Notarialnej [...] s.c. z siedzibą w [...]). W dniu [...] listopada 2015 r. przyjęto natomiast plan zagospodarowania przestrzennego miejscowości [...], zatwierdzony uchwałą Rady Gminy [...] z [...] listopada 2015 r. Nr [...] (opubl. w Dz.Urz. Woj. [...] z 2015 r., poz. [...], dalej także "Plan miejscowy" lub "MPZP"). Plan ten wszedł w życie z dniem 24 grudnia 2015 r. Wskutek tego, wartość wspomnianej nieruchomości wzrosła, co ustalił rzeczoznawca majątkowy.
Zaistniały zatem podstawy prawne do naliczenia opłaty planistycznej określone w przepisie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 293, dalej "u.p.z.p.").
Od powyższej decyzji M. P. (dalej także "skarżąca") złożyła w ustawowym terminie odwołanie, w którym podniosła, że w operacie nie uwzględniono wcześniejszego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z 2015 r., przyjętego Uchwałą nr [...] Rady Gminy [...] z [...] sierpnia 2015 r., co spowodowało nieprawidłowe ustalenie faktycznego sposobu wykorzystania nieruchomości w dacie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przyjętego Uchwałą nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] listopada 2015 r. W jej ocenie podważa to wiarygodność całego operatu, który stanowił podstawę do ustalenia wysokości opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w przedmiotowej decyzji.
W ocenie M. P. błędnie przyjęto, że faktyczny sposób wykorzystania nieruchomości jest zgodny z przeznaczeniem gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z 1993 r., co nie tylko wpłynęło na niewłaściwe wyliczenie wysokości opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, ale pozwalało też zakwestionować zasadność decyzji o jej pobraniu.