Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Nowak, , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły ( spr.), Protokolant spec. Joanna Piątek-Macugowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2016 r. sprawy ze skargi (...) na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia (...) lutego 2016 r. znak (...) w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji ostatecznej z naruszeniem prawa oddala skargę
Przedmiotem skargi wniesionej przez J. H. jest decyzja Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] lutego 2016 r. znak: [...] utrzymująca w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2014 r. znak: [...], stwierdzającą, że ostateczna decyzja Starosty [...] z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn.: Rozbudowa i przebudowa drogi gminnej klasy D (ul. [...]) w [...], wydana została z naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy podał, iż Starosta [...] wydał w dniu [...] lipca 2013 r., decyzję nr [...], znak: [...], udzielającą zezwolenia na realizację inwestycji drogowej pn.: Rozbudowa i przebudowa drogi gminnej klasy D (ul. [...]). Od decyzji tej odwołanie do Wojewody [...], za pośrednictwem organu pierwszej instancji, wniósł J. H.. Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013 r., znak: [...], Wojewoda [...] stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania od ww. decyzji Starosty.
Pismem z dnia 15 stycznia 2014 r., znak: [...], Wojewoda [...] zawiadomił o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji Starosty [...].
Po przeprowadzeniu postępowania w przedmiotowej sprawie, działając na podstawie art. 158 w zw. z art. 157 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej: k.p.a.) oraz art. 11c ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687, ze zm.), zwanej dalej "specustawą drogową", Wojewoda [...] wydał decyzję z dnia [...] lipca 2014 r., znak: [...], w której stwierdził, iż decyzja Starosty [...] z dnia [...] lipca 2013 r. została wydana z naruszeniem prawa. Wojewoda [...] orzekając jak wyżej przyjął, iż Starosta [...] w sposób rażący naruszył art. 16 ust. 2 specustawy drogowej, poprzez brak wyznaczenia odpowiedniego terminu do wydania nieruchomości lub wydania nieruchomości i opróżnienia lokali oraz innych pomieszczeń w treści decyzji. Mając jednak na uwadze art. 31 ust. 1 specustawy drogowej i art. 158 § 2 k.p.a. oraz fakt, iż inwestor rozpoczął budowę drogi, Wojewoda [...] nie stwierdził nieważności decyzji Starosty [...], ograniczając się jedynie do stwierdzenia wydania tejże decyzji z naruszeniem prawa.
Od decyzji Wojewody [...] odwołanie do Ministra Infrastruktury i Rozwoju, za pośrednictwem organu pierwszej instancji, wniósł J. H.. Skarżący zarzucił decyzji Wojewody [...] naruszenie:
- art. 31 ust. 1 specustawy drogowej, poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie,
- art. 4 pkt 17-19 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 260, ze zm.), zwanej dalej ustawą o drogach publicznych, poprzez ich nieuwzględnienie,