Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Antas, sędzia WSA Renata Nawrot (spr.), Protokolant spec. Dorota Wasiłek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2019 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia naruszenia zakazu stosowania bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów w transporcie kolejowym oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2018 r. znak: [...], Prezes Urzędu Transportu Kolejowego (dalej: Prezes UTK, organ), działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3, art. 5 § 2 pkt 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 23, z późn. zm., dalej: kpa) w związku z art. 14 ust. 4, art. 10 ust. 1 pkt 5 i art. 14b ust 1 i 2 w zw. z art. 13 ust. 6 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1297 z późn. zm., u.t.k.), po rozpatrzeniu wniosku P. S.A. z siedzibą w W. (dalej: strona, skarżąca, P., przewoźnik) o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzją własną z 13 marca 2018 r. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia:
P. jest przewoźnikiem kolejowym oferującym przewozy osób na trasach krajowych oraz międzynarodowych. W dniu 18 czerwca 2016 r. P. wyprawiło pociąg [...] nr [...] [...] relacji S. - P. Na stacji S., a następnie na trasie S. - W. doszło do zaniechań ze strony P. przy wsiadaniu do pociągu pasażerów z niepełnosprawnością, w tym poruszających się na wózkach oraz odbywaniu przejazdu w pociągu.
Na podstawie zgłoszeń z 29 marca 2016 r. oraz z 19 kwietnia 2016 r., przewoźnik dysponował informacją, że na dzień 18 czerwca 2016 r, zaplanowano przejazd grupy osób z niepełnosprawnością i osób o ograniczonej sprawności ruchowej. W formularzu zgłoszeniowym pracownik P. przyjmujący zgłoszenie z 29 marca 2016 r., umieścił następujący opis: grupa zorganizowana, osoby niepełnosprawne z opiekunami i psem labradorem, dwie osoby na wózku, jedna manualnym, drugi elektryczny szerokość 60 cm, długość 105 cm, waga 160 kg, reszta niepełnosprawnych ograniczona ruchowo. Zaznaczono także, że wózka nie można złożyć, pasażerowie nie są w stanie samodzielnie wejść na pokład i zejść z pokładu pociągu, oraz że potrzebna jest asysta przy wejściu i zejściu z pokładu pociągu.
Na stacji S. okazało się, że w podstawionym pociągu brak jest wagonu przystosowanego dla osób poruszających się na wózkach. Z włączonych w poczet niniejszego postępowania administracyjnego nagrań wideo wynika, że opiekunowie osób z niepełnosprawnością wnieśli swoich podopiecznych do pociągu. Sposób w jaki byli lokowani pasażerowie nie może zostać więc zakwalifikowany jako zapewniający odpowiednie warunki bezpieczeństwa wynikające z art. 14 ust. 1 prawa przewozowego.
Prezes UTK ustalił nadto, że wagon, w którym zostali ulokowani pasażerowie nie był wyposażony w toalety przystosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnością.
W rezultacie od czasu odjazdu pociągu ze stacji w S. tj. od 5:42 do godziny 9:03 tj. przyjazdu pociągu do stacji C. - gdzie nastąpiła przesiadka do autobusowej komunikacji zastępczej - pasażerowie na wózkach zostali pozbawieni możliwości skorzystania z toalet.
Mając to na uwadze, decyzją z 13 marca 2018 r. Prezes UTK, działając na podstawie art. 104 § 1 i 2 k.p.a. w związku z art. 14 ust. 4, art. 10 ust. 1 pkt 5 i art. 14b ust 1 i 2 w zw. z art. 13 ust. 6 u.t.k., stwierdził naruszenie przez P. zakazu stosowania bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów polegające na wykonaniu umowy przewozu w dniu 18 czerwca 2016 r. pociągiem [...] nr [...] na trasie S. - W., z naruszeniem obowiązku zapewnienia podróżnym odpowiednich warunków bezpieczeństwa i higieny oraz użycia środków transportowych nieodpowiednich do danego przewozu, co jest sprzeczne z art. 14 ust. 1 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe. Organ odstąpił od wyznaczenia terminu na usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, o którym mowa w art. 13 ust. 6 u.o.t.k.