Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Stawecki, Sędziowie sędzia WSA Marta Kołtun - Kulik, sędzia WSA Artur Kuś (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 października 2021 r. sprawy ze skargi Z. R. na postanowienie Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia [...] listopada 2020 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia oddala skargę
1. Prezydent Miasta [...] postanowieniem z [...] czerwca 2020 r. znak: [...] działając na podstawie art. 219, art. 217 § 2 pkt 2 w zw. z art. 218 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.; dalej: "k.p.a.") po rozpatrzeniu wniosku Z. R. z 17 czerwca 2020 r. postanowił odmówić wydania zaświadczenia o żądanej treści.
W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniu 17 czerwca 2020 r. Z. R. złożył wniosek, którego przedmiotem było żądanie przeprowadzenia postępowania w sprawie wydania zaświadczenia o żądanej treści, tj. potwierdzającego fakt, że wnioskodawca posiada tytuł prawny do lokalu mieszkalnego położonego przy ul. [...] m. [...] we [...]. Dodatkowo strona żądała przeprowadzenia postępowania dowodowego, w szczególności dopuszczenia dowodu z zeznań świadków.
Powiatowy Urząd Pracy działający w imieniu Prezydenta Miasta [...], wskazał, że jako organ zatrudnienia realizuje z mocy prawa politykę państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. Regulacje odnoszące się do zakresu zadań i funkcjonowania powiatowych urzędów pracy nie uwzględniają prowadzenia ewidencji własności lub tytułów prawnych do korzystania z lokali mieszkalnych osób zarejestrowanych w charakterze osób bezrobotnych lub poszukujących pracy. Art. 218 § 2 k.p.a. dopuszcza prowadzenie postępowania wyjaśniającego w koniecznym zakresie przed wydaniem zaświadczenia, niemniej postępowanie to spełnia tylko pomocniczą rolę w ustaleniu treści zaświadczenia, gdyż główną rolę art. 218 § 1 k.p.a. przypisuje danym wynikającym z ewidencji, rejestru, wykazu, zbioru dokumentów lub zbioru danych utrwalanych innymi technikami, a będących w posiadaniu organu. Organ administracji publicznej może przekazać sprawę do załatwienia innemu organowi, na podstawie art. 65 k.p.a., tylko wtedy, gdy nie istnieją żadne wątpliwości co do zakresu żądania strony i oczywiste jest, że organ, do którego zwróciła się strona, nie jest właściwy do załatwienia zgłoszonych wniosków.
Z treści złożonego wniosku wynika wprost, że żądanie wnioskodawcy kierowane jest do Powiatowego Urzędu Pracy we [...] z uwagi na fakt rejestracji w urzędzie, (bez posiadana statusu osoby bezrobotnej). W ocenie organu, pomimo oczywistego braku właściwości do wydania takiego zaświadczenia, organ nie mógł przekazać żądania strony zgodnie z właściwością, gdyż, jak wynika z treści uzasadnienia wniosku, działanie - kierowanie żądania do konkretnego organu administrującego nie było spowodowane brakiem wiedzy czy też pomyłką - strona z pełną świadomością wybrała organ (niewłaściwy do rozpatrzenia sprawy), albowiem w jej ocenie postępowania prowadzone przed właściwymi rzeczowo i miejscowo organami noszą znamiona nieprawidłowości. Reasumując organ wskazał, że odmowny charakter rozpatrzenia wniosku zależy wprost od braku okoliczności wynikających z istniejących ewidencji, rejestrów i innych danych stanowiących zasób organu. Wniosek poddany analizie pod kątem obowiązującego stanu prawnego nie daje możliwości wydania zaświadczenia, a tym samym pozytywnego orzeczenia w sprawie.