Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Monika Kramek (spr.), Sędziowie sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik, sędzia WSA Tomasz Stawecki, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 kwietnia 2020 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na czynność Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] października 2019 r. znak [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty za wydanie karty pojazdu I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; II. uznaje uprawnienie [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] do zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu marki [...] nr rej. [...] w kwocie 925 zł (dziewięćset dwadzieścia pięć złotych); III. zasądza od Prezydenta Miasta [...] na rzecz [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 11 października 2019 r. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej: skarżąca), jako następca prawny [...] Sp. z o.o. wystąpiła do Prezydenta Miasta [...] o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu części opłat za wydanie karty pojazdu nr [...] dla pojazdu marki [...] o nr rej. [...] w wysokości 925 zł. W uzasadnieniu wniosku skarżąca powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04, w którym stwierdzono, że § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu jest niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP, z uwagi na wykroczenie poza zakres upoważnienia zawartego w tych przepisach i w konsekwencji zawyżenie wysokości opłaty za wydanie karty pojazdu.
Pismem z dnia 29 października 2019 r. Prezydent Miasta [...] udzielił skarżącej odpowiedzi wskazując, że rejestracja pojazdu marki [...] o nr rej. [...] została dokonana w dniu 1 sierpnia 2003 r. i że podstawa prawna do pobrania opłaty w wysokości 1000 zł za wydanie karty pojazdu wynikała wprost z przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie karty pojazdu (Dz. U. Nr 18, poz. 177), które zostało uchylone z dniem 21 sierpnia 2003 r. przez rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. Nr 137, poz.1310). Zdaniem Prezydenta rozporządzenie z dnia 4 marca 2002 r., nie podlegało ocenie Trybunału Konstytucyjnego i nie ma do niego zastosowania wyrok z dnia 17 stycznia 2006 r. sygn. akt U 6/04, zaś opłata w wysokości 1000 zł została pobrana na podstawie i w granicach obowiązującego wówczas prawa.
W skardze na powyższy akt skarżąca wniosła o jego uchylenie oraz uznanie obowiązku Prezydenta Miasta [...] dokonania na jej rzecz zwrotu łącznej kwoty 925 zł stanowiącej część opłaty za wydanie karty pojazdu dla wymienionego pojazdu, ponad kwotę wynikającą z art. 77 ust. 3 w zw. z ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym.
Zaskarżonemu aktowi skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów postępowania tj. art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1 i § 4 k.p.a. oraz naruszenie prawa materialnego poprzez zastosowanie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu w sytuacji jego niezgodności z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 Prawa o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP.