Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski, , Sędzia WSA Mirosława Kowalska, asesor WSA Karolina Kisielewicz (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 września 2017 r. sprawy ze skargi Ł. W. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2016 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji, II. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącego Ł. W. kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Ł. W. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] sierpnia 2016r. (znak: [...]), którym organ odwoławczy utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] czerwca 2016 r. w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia o nałożeniu obowiązku wykonania zastępczego.
Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...] decyzją z [...] listopada 2013 r. (nr [...]) wydaną na podstawie art. 49 b ust. 1 i ust. 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, nakazał [...] rozbiórkę nośnika reklamowego o konstrukcji stalowej znajdującego się na działce nr [...] z obrębu [...] przy posesji ul. [...] w [...].
W związku z niewykonaniem przez zobowiązanego tej decyzji, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...] w dniu [...] stycznia 2015 r. wystawił tytuł wykonawczy (na skarżącego prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...]), w dniu [...] marca 2016 r. nałożył na skarżącego grzywnę w celu przymuszenia (postanowienie nr [...]), a następnie postanowieniem z [...] czerwca 2015 r. (nr [...]) wydanym na podstawie art. 127 i art. 18 w zw. z art. 17 § 1 i art. 20 § 1 pkt 4 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2014 r., poz. 1619 ze zm.) skierował obowiązek objęty tytułem wykonawczym z [...] stycznia 2015 r. do wykonania zastępczego.
Z akt sprawy wynika, że [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z [...] października 2015 r. (nr [...]) odmówił skarżącemu stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z [...] listopada 2013 r. Po rozpoznaniu odwołania Ł. W., Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z [...] grudnia 2015 r. (znak: [...]) na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., uchylił decyzję organu I instancji i stwierdził nieważność decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowalnego z [...] listopada 2013 r. o nakazie rozbiórki. Organ odwoławczy podał, że decyzja o nakazie rozbiórki nie została skierowana skarżącego - osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (przedsiębiorcy). Obowiązek rozbiórki został nieprawidłowo nałożony na firmę, co stanowi rażące naruszenie art. 29 w zw. z art. 30 § 1 k.p.a.
W piśmie z [...] stycznia 2016 r. Ł. W. zwrócił się do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z wnioskiem o stwierdzenie nieważności postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z [...] czerwca 2015 r. o skierowaniu do wykonania zastępczego obowiązku rozbiórki, jako wydanego z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.). Wnioskodawca podał, że wyeliminowanie z obrotu prawnego w trybie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji o nakazie rozbiórki powoduje konieczność wyeliminowania z obrotu prawnego postanowienia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym, w związku z niewykonaniem przez skarżącego obowiązku rozbiórki nośnika reklamowego, orzeczonego w tej decyzji.