Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Mariola Kowalska, , Sędzia WSA Tomasz Stawecki (spr.), Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 marca 2019 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2018 r. znak [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia inwestycji oddala skargę
1. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: "Minister") postanowieniem z [...] września 2018 r., znak: [...], po rozpoznaniu zażalenia spółki [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...], zwanej dalej: "skarżącą", utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z [...] czerwca 2018 r., znak: [...], w którym organ odmówił uzgodnienia inwestycji polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] sp. z o.o.
Zaskarżone postanowienie zapadło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
2. Pismem z [...] maja 2018 r. Starosta [...] zwrócił się do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków z siedzibą w [...], Delegatura w [...], z wnioskiem o uzgodnienie zamierzenia budowlanego, polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] sp. z o.o., w tym budowie wieży typu MONOBOT H-54 na działce nr ewid. [...] wraz z instalacjami oraz wewnętrzną linią zasilającą na terenie działek nr [...] i [...] w miejscowości [...] w gminie [...]. Lokalizację inwestycji zaprojektowaną w strefie objętej ochroną konserwatora zabytków, wyznaczoną zgodnie § 8 ust. 3 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] maja 2012 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy [...] w obrębie [...].
3. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z [...] czerwca 2018 r. odmówił uzgodnienia inwestycji polegającej na budowie ww. stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] sp. z o.o., w tym budowie wieży typu MONOBOT H-54 wraz z instalacjami oraz wewnętrzną linią zasilającą na terenie działek nr ewid. [...] i [...] w miejscowości [...] w gminie [...] (dalej: "inwestycja").
Organ pierwszej instancji wydał powyższe rozstrzygnięcie na podstawie art. 92 ust. 6, art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. b i g ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 2187 ze zm.; dalej: "ustawa o ochronie zabytków"), art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 ze zm.; dalej: "pr.bud.") oraz art. 106 § 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.; dalej: "k.p.a.").
W uzasadnieniu organ wskazał, że obszar planowanej inwestycji zlokalizowany jest w obrębie strefy ochrony wartości zabytkowych układu ruralistycznego wsi [...] o chronologii średniowiecznej. WW. strefa ochronna ujęta jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy [...] w obrębie [...], przyjętym uchwałą Rady Gminy [...] nr [...] z dnia [...] maja 2012 r. Ponadto organ poinformował, że inwestycja zlokalizowana jest na obszarze parku pałacowego, na pograniczu z zabudową folwarczną. Zdaniem organu pierwszej instancji przedmiotowa inwestycja związana jest m.in. z budową masztu telekomunikacyjnego o wysokości 54,0 m n.p.t. w centrum założenia folwarczno-parkowego, w bliskiej odległości od głównych szlaków komunikacyjnych przechodzących przez układ ruralistyczny relacji wschód zachód i północ-południe. Wprowadzenie tak wysokiego elementu, przewyższającego starodrzew spowoduje dysharmonię w krajobrazie kulturowym wsi, jak też znacząco wpłynie na obniżenie wartości przyrodniczych i kulturowych parku krajobrazowego, historycznej zabudowy dawnego folwarku oraz układu ruralistycznego wsi [...] z centralnie usytuowanym kościołem wzniesionym w pierwszej połowie XVIII w.