Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Nowak, , Sędzia WSA Jarosław Stopczyński, Sędzia WSA Leszek Kamiński (spr.), Protokolant Joanna Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] lipca 2009 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Wojewoda [...], po rozpatrzeniu wniosku J. K. z dnia [...] grudnia 2008 r. w sprawie umorzenia opłaty legalizacyjnej w wysokości 50 000 zł, decyzją z dnia [...] maja 2009 r., znak: [...], na podstawie art. 67a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zw. dalej Ordynacją podatkową (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), w zw. z art. 59 g ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r., Prawo budowlane, zw. dalej Prawo budowlane (Dz. U. z 2006r., Nr 156, poz. 1118, ze zm.), oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1060 r., Kodeks postępowania administracyjnego, zw. dalej k.p.a. (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071, ze zm.), odmówił umorzenia opłaty legalizacyjnej z tytułu samowolnej rozbudowy części budynku mieszkalnego wymierzonej postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. z dnia [...] października 2008 r., znak: [...].
Wyjaśnił, że wniosek o umorzenie opłaty legalizacyjnej został złożony przez stronę bez zachowania właściwego terminu określonego w art. 59 g pkt 2
Prawa budowlanego i na tej podstawie Wojewoda [...] decyzją z dnia
[...] stycznia 2009 r., znak: [...], umorzył postępowanie w sprawie umorzenia opłaty legalizacyjnej jako bezprzedmiotowe. Opisana powyżej decyzja została uchylona przez Ministra Finansów decyzją z dnia [...] marca 2009 r., znak: [...], z uwagi na brak merytorycznego rozpatrzenia wniosku.
Kolejna decyzja Wojewody [...] z dnia [...] marca 2009 r. została wydana zatem w wyniku powtórnego rozpatrzenia sprawy. W uzasadnieniu organ podaje, że J. K. prowadzi sam gospodarstwo domowe, nie posiada nikogo na utrzymaniu, jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni fizycznej gruntów [...] ha, będącego sadem owocowym, a także szczegółowo opisuje jego sytuację materialną.
Organ I instancji wskazał, że w związku z wątpliwościami dotyczącymi możliwości zastosowania art. 67 a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej w odniesieniu do opłaty legalizacyjnej, zwrócił się do Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa o wydanie opinii prawnej, dotyczącej przedstawionej kwestii. W odpowiedzi Prokuratorii wyjaśniono, że w art. 59 f nie ma odesłania do Ordynacji podatkowej, a nawiązanie do tych regulacji następuje "za pośrednictwem" art. 59 g ust. 5 Prawa budowlanego. Zgodnie z nim, do kar, o których mowa w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej. Brak w art. 49 odesłania do art. 59g ust. 5, gdzie jest mowa o stosowaniu Ordynacji oznacza, że rozwiązania przyjęte przez ustawodawcę w art. 67 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej (umorzenie zaległości podatkowej) w stosunku do opłat legalizacyjnych nie mają zastosowania. Opłata taka, w przypadku niezapłacenia w terminie nie powoduje powstania zaległości podatkowej, gdyż powoduje inny skutek wynikający z art. 49 ust. 3 Prawa budowlanego, a mianowicie wydanie nakazu rozbiórki.