Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska, , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska (spr.), Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2015 r. sprawy ze skargi T K na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2015 r. znak [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej skargę oddala
Wojewoda [...] decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2014 r. zezwolił Zarządowi Województwa [...] na realizację inwestycji drogowej, polegającej na rozbudowie drogi wojewódzkiej Nr [...] od km 24+750,00 do km 26+977,60, na odcinku [...]- ul. [...] w [...].
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r., znak: [...] Minister Infrastruktury i Rozwoju, po rozpatrzeniu odwołań P K, T K i [...] S.A., na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej: k.p.a.) oraz art. 11g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687 ze zm., dalej: specustawa drogowa), dokonał czterech zmian w tej decyzji, a w pkt. V w pozostałej części utrzymał ją w mocy.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ opisał przebieg postępowania administracyjnego oraz zarzuty odwołujących się, a następnie wskazał, że inwestor, składając wniosek, spełnił wszystkie wymagania, określone w specustawie drogowej.
W ocenie organu kontrolowana decyzja wydana w pierwszej instancji wymagała dokonania korekty merytoryczno-reformacyjnej. Jednocześnie organ opisał zmiany i przyczyny ich dokonania.
Oceniając zarzuty zawarte w odwołaniach, organ uznał, że są one bezzasadne.
Podkreślił, że organy obydwu instancji są właściwe do wydania decyzji w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, lecz jednocześnie nie są uprawnione do wyznaczania i korygowania trasy inwestycji drogowej ani do zmiany proponowanych we wniosku rozwiązań, a jedynie do weryfikacji zaproponowanych przez inwestora rozwiązań pod względem ich zgodności z obowiązującymi przepisami prawa.
Zgodnie z art. 11 d ust. 1 pkt 1 specustawy drogowej to inwestor we wniosku o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej decyduje o przebiegu drogi oraz wielkości terenu niezbędnego dla obiektów budowlanych, załączając mapy przedstawiające proponowany przebieg drogi oraz mapy zawierające projekty podziałów nieruchomości. Zarówno wojewoda, jak i organ odwoławczy mogą działać tylko w granicach tego wniosku i nie mają możliwości ingerowania w lokalizację inwestycji, a więc i w przebieg linii podziału nieruchomości, zaproponowany przez wnioskodawcę. Ocenie dokonanej przez organy może jedynie podlegać zgodność z prawem planowanego przedsięwzięcia, w szczególności spełnienie warunków zawartych w przepisach specustawy drogowej, bowiem stosownie do przepisu art. 11e specustawy drogowej nie można uzależniać zezwolenia na realizację inwestycji drogowej od spełnienia świadczeń lub warunków nieprzewidzianych obowiązującymi przepisami. W tym zakresie organ powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt II OSK 432/13.
Inwestor jest zatem kreatorem miejsca, sposobu i kształtu realizacji inwestycji, natomiast organ orzekający wyznacza dopuszczalne prawem granice tej kreacji poprzez dokonywanie oceny prawnej, kończącej się aktem władztwa publicznego, zakreślającego te granice. Zadaniem organu jest bowiem sprawdzenie, czy wyznaczone przez wnioskodawcę linie rozgraniczające pas drogowy oraz zaproponowane rozwiązania techniczne odpowiadają woli ustawodawcy wyrażonej w innych regulacjach prawnych, mających znaczenie dla wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.