Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska, , Sędzia WSA Małgorzata Miron, Sędzia WSA Izabela Ostrowska (spr.), Protokolant Katarzyna Zychora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2009 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r., znak: [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - zwanej dalej k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania M. D., uzupełnionego pismem z dnia 14 września 2009 r., od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r., Nr [...], odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Ł. z dnia [...] listopada 2008 r., Nr [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej M. i M. M. pozwolenia na rozbudowę i adaptację istniejącego budynku gospodarczego na mieszkalny oraz na budowę szczelnego zbiornika na ścieki, na działce nr ew. [...] we wsi K., gmina R.

- utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadniając zaskarżoną decyzję organ II instancji wskazał, iż stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej jest nadzwyczajnym trybem postępowania i stanowi wyjątek od ogólnej zasady trwałości decyzji administracyjnych wyrażonej w art. 16 k.p.a. Instytucja ta może być stosowana jedynie w przypadku zaistnienia przesłanki wymienionej w art. 156 § 1 k.p.a. Organ wskazał także, ze to postępowanie nadzorcze jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym, w ramach którego uprawniony organ dokonuje oceny legalności decyzji w aspekcie stanu prawnego i faktycznego istniejącego w dacie jej wydania. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego zauważył, że w przedmiotowej sprawie M. D. odwołując się od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r. podniosła, iż kontrolowana w trybie stwierdzenia nieważności, decyzja Starosty Ł. z dnia [...] listopada 2008r, Nr [...], zezwala na "rozbudowę i adaptację istniejącego budynku, natomiast zatwierdzony nią projekt budowlany przewiduje rozbudowę i nadbudowę budynku mieszkalnego". Podniosła również, że inwestycja ta jest niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Odnosząc się do wymienionych zarzutów odwołania, organ odwoławczy podniósł, iż ustawa Prawo budowlane nie definiuje pojęć rozbudowa i nadbudowa, jednakże wymienia je w definicji budowy (art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane). Organ wyjaśnił, że nadbudowa polega na powiększeniu istniejącego obiektu budowlanego poprzez zwiększenie jego wysokości z zachowaniem dotychczasowej powierzchni zabudowanej. Przez rozbudowę należy natomiast rozumieć zmianę charakterystycznych parametrów istniejącego obiektu budowlanego, jak kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość.

Zdaniem organu odwoławczego analiza dokumentacji projektowej istniejącej w przedmiotowej sprawie wykazuje, że prace budowlane miały polegać na rozbudowie i nadbudowie, przez którą należy rozumieć powiększenie istniejącego obiektu budowlanego poprzez zwiększenie jego wysokości wraz z powiększeniem powierzchni zabudowanej. Fakt ten znajduje potwierdzenie w części opisowej projektu budowlanego. Stąd też, w przedmiotowej sprawie, wymienione pojęcia - w ocenie organu II instancji - nie pozostają ze sobą w sprzeczności.

Strona 1/6