Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd, Sędzia WSA Leszek Kamiński (spr.), Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Protokolant st. ref. Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi J. B. i S. B. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2011 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy umorzenia i rozłożenia na raty opłaty legalizacyjnej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Ministra Finansów solidarnie na rzecz J. B. i S. B. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] marca 2011 r., znak: [...], Wojewoda [...], na podstawie art. 67a § 1 oraz art. 67b § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, ze. zm.), zw. dalej Ordynacja podatkową, w związku z art. 59g ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118, ze zm.), zw. dalej Prawem budowlanym, oraz art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.U.UE.06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006 r.), po rozpatrzeniu wniosku J. i S. B. z dnia 4 listopada 2010 r. w sprawie częściowego umorzenia opłaty legalizacyjnej i rozłożenia na raty pozostałej do zapłaty należności, odmówił umorzenia opłaty legalizacyjnej w wysokości 15000 zł oraz odmówił rozłożenia na raty pozostałej do zapłaty kwoty w wysokości 10000 zł wynikającej z postanowienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] października 2010 r., znak: [...].
W uzasadnieniu organ I instancji na podstawie przedstawionych przez wnioskodawców przeanalizował ich sytuację majątkową i stwierdził, że umorzenie części opłaty legalizacyjnej i rozłożenie pozostałej kwoty na raty jest nieuzasadnione gdyż brak jest podstaw do udzielenia wnioskowanej ulgi. W jego ocenie zapłata należności przez stronę nie podważy zarówno podstawowych warunków bytowych rodziny, jak i funkcjonowania działalności gospodarczej, którą prowadzi. Państwo B. posiadają majątek w postaci gruntów rolnych, czy też samochodów, który umożliwia im zapłatę należności. Ponadto J. B. jest osobą bezrobotną, zdolną do podjęcia pracy i uzyskania dodatkowych środków finansowych. Jednocześnie Wojewoda stwierdził, iż jednorazowe uregulowanie należności może być zbyt dużym obciążeniem dla działalności gospodarczej, jaką prowadzi strona. W związku z tym zasadne jest uiszczenie opłaty legalizacyjnej w dogodnych dla zobowiązanych ratach. Strona ma możliwość, po złożeniu odpowiedniego wniosku, ubiegania się o tego rodzaju ulgę w zapłacie należności.
Odwołanie od ww. decyzji złożyli J. i S. B..
Zaskarzoną decyzja z dnia [...] czerwca 2011 r., znak: [...], Minister Finansów, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071, ze zm.), zw. dalej k.p.a., po rozpatrzeniu ww. odwołania, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wskazał, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy ustaw: Kodeks postępowania administracyjnego oraz Ordynacji podatkowa albowiem zgodnie z art. 59g ust 5 w związku z art. 49 ust. 2 Prawa budowlanego do opłat legalizacyjnych stosuje się odpowiednio przepisy działu Ill ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Zgodnie z art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może: