Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla (spr.), , Sędzia WSA Izabela Ostrowska, Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2015 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2014 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu sprzeciwu Prokuratora Okręgowego w [...] w sprawie ostatecznej decyzji Starosty [...] z dnia [...] października 2008 r. nr [...], o pozwoleniu na budowę dwóch wolno stojących budynków gospodarczo-składowych na działkach nr [...] i [...] w [...], wydanej B. K. - odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] z dnia [...] października 2008 r.
W uzasadnieniu organ I instancji podał, że w dniu [...] października 2008 r. Starosta [...] wydał decyzję Nr [...] zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę dwóch wolno stojących budynków gospodarczo- składowych na działkach nr [...] i [...] w [...].
W dniu [...] października 2013 r. wpłynął do Wojewody, sprzeciw Prokuratora Okręgowego w [...], w którym podnosił, że decyzja ostateczna Starosty [...] z dnia [...] października 2008 r. została wydana z rażącym naruszeniem:
- art. 28 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane, ponieważ obiekty, na które opiewała były już częściowo wzniesione,
- art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, ponieważ projekt budowlany był sprzeczny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Nadto zdaniem Prokuratora wydana została w sprawie uprzednio rozstrzygniętej decyzją Starosty [...] z dnia [...] listopada 2007 r. Tym samym wypełnia przesłankę z art. 156 §1 pkt 2 i 3 k.p.a. do stwierdzenia jej nieważności.
W odniesieniu do sprzeciwu Prokuratora, inwestor B. K. w piśmie z dnia [...] grudnia 2013 r. podnosił, m. in., że:
- nie ma rażącego naruszenie prawa w zaniechaniu przeprowadzenia postępowania w trybie art. 50-51 ustawy - Prawa budowlanego i wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, skoro uzyskał ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie obiektów, co było potwierdzeniem legalności obiektu budowlanego,
- bezzasadny jest zarzut, iż inwestycja jest sprzeczna z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które zabraniają na terenie zabudowy mieszkaniowej, z czego nie wynika zakaz rozbudowy fermy drobiu. W zmianie do planu nie wskazuje się również strefy odorowej. W dacie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę przepisy nie przewidywały strefy odorowej,
- zarzut rozstrzygnięcia niniejszej sprawy wcześniejszą decyzją ostateczną jest nietrafny, albowiem inwestycje w zakresie przedmiotowym są odmienne.
Analizując sprawę w trybie nieważności, organ wskazał, że Starosta [...] w dniu [...] listopada 2007 r. wydal decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę dwóch wolno stojących budynków inwentarskich z przeznaczeniem na chów drobiu na działkach nr [...] i [...] położonych w [...] Gm. [...]. Na podstawie tej decyzji inwestor rozpoczął budowę dwóch budynków inwentarskich.