Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd, , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły ( spr), Sędzia WSA Maria Tarnowska, Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Piątek-Macugowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi [...] S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2014 r. znak [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej skargę oddala
Przedmiotem skargi wniesionej przez [...] S.A. w [...] jest decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2014 r. znak: [...], wydana po rozpatrzeniu odwołania skarżącej Spółki od decyzji [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...], w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] marca 2012 r. nr [...][...] Konserwator Zabytków, na podstawie art. 49 ust. 1 i art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.), nakazał "[...]" S.A. w [...], przeprowadzenie robót budowlanych w budynku przy ul. [...] w [...], niezbędnych ze względu na zagrożenie zniszczeniem zabytku. Roboty te określone zostały w trzech podpunktach pkt 1 sentencji decyzji, w tym w ppkt a pkt 1 nałożono obowiązek wykonania wzmocnienia i usztywnienia ściany szczytowej oficyny bocznej poprzez wprowadzenie stalowych ściągów podłużnych, ponapinanie istniejących ściągów poprzecznych lub wprowadzenie takich samych nowych ściągów, a w ppkt c pkt 1 - pogłębienia fundamentów oficyny bocznej budynku do głębokości co najmniej 12,5 m poprzez wykonanie ciągłej ściany fundamentowej. W pkt 2 sentencji wskazanej decyzji wskazano, iż powyższe prace należy wykonać zgodnie z zasadami sztuki budowlanej w terminie do dnia 31 grudnia 2013 r., a w pkt 4 - decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu orzeczenia organ wskazał na bardzo zły stan techniczny obiektu przy ul. [...] w [...], objętego ochroną konserwatorską na mocy decyzji z dnia [...] lipca 1965 r. nr [...]. Wskazał też, że w bliskim sąsiedztwie przedmiotowego budynku w latach 2002-2004 wzniesiono budynek mieszkalny "[...]", a w październiku 2010 r. rozpoczęto prace przy kolejnym - "[...]". Inwestycje te (w tym - nierównomiernie osiadanie gruntu w związku z budową "[...]") miały wpływ na pogorszenie się stanu technicznego przedmiotowego zabytkowego obiektu. Organ stwierdził w efekcie, że niepodjęcie natychmiastowych robót remontowych przy budynku, zwłaszcza wobec prowadzenia w niedalekim sąsiedztwie od października 2010 r. budowy kolejnego wielokondygnacyjnego obiektu, może doprowadzić do dalszego pogorszenia i tak już bardzo złego w chwili obecnej stanu technicznego zabytku. Ze względu na stwierdzone poważne zagrożenie dla zabytku, konieczne jest nakazanie wykonania wskazanych prac, we wskazanym terminie.
Decyzja ta została doręczona pełnomocnikowi skarżącej Spółki w dniu 12 marca 2012 r. i stała się ostateczna.
Pismem z dnia 9 września 2013 r., doprecyzowanym pismem z dnia 22 października 2013 r., skarżąca Spółka wniosła o zmianę ww. decyzji z dnia [...] marca 2012 r. w części dotyczącej terminu wykonania nałożonych obowiązków oraz nadania tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, w trybie art. 154 lub art. 155 k.p.a. Wniosła jednocześnie o dokonanie wizji lokalnej budynku przy ul. [...] w [...], ewentualnie dokonanie ekspertyzy w tym zakresie, nadto - przeprowadzenie ekspertyz, badań, w zakresie oddziaływania bieżącej inwestycji "[...]" na ww. budynek. W uzasadnieniu żądania Spółka wskazała m. in. na to, że nie ponosi winy w zakresie stanu technicznego budynku, a mimo to została jednostronną decyzją obarczona obowiązkami, które w zakresie technicznym i finansowym nie zostały dopasowane do zawinienia jak i możliwości właściciela. Wskazała również, że Spółka nie jest w stanie dźwignąć ciężaru inwestycji, a na fundusze z zewnątrz nie może liczyć. Stwierdziła także, że nie ma podstaw do twierdzenia, iż okoliczności sprawy wypełniają dyspozycję art. 49 ust. 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Dodała, że budynek jest na bieżąco monitorowany a jednocześnie wskazała, że nie ma podstaw dla stwierdzenia, że nie wykonanie robót budowlanych wiązać się będzie z niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego.