Po drugie, w ww. wyroku Sąd zawarł wskazania, co do dalszego postępowania, zgodnie z którymi bez zbadania w tym konkretnym przypadku stopnia uciążliwości warsztatu wynikającego z planowanej ilości usług, możliwości emisji hałasu, pyłu, nieprzyjemnych zapachów i odpadów nie można ustalić kręgu osób, którym przysługuje z mocy art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane przymiot strony.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na kontekst sprawy, a mianowicie to, że mamy do czynienia z postępowaniem o stwierdzenie nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę. A zatem przedmiotem ustaleń mogą być tylko konkretne rozwiązania projektowe zawarte w projekcie budowlanym, i czy te przyjęte rozwiązania projektowe są gwarantem tego, że w przedmiotowym warsztacie samochodowym możliwe jest prowadzenie działalności usługowej nieuciążliwej. Nie chodzi więc tu o to w jaki sposób faktycznie wykonywana jest ta działalności na działce inwestora, tylko to czy projekt budowlany w pełni gwarantuje nieuciążliwość wykonywanej w tym konkretnym warsztacie usługi. Przeprowadzenie takich ustaleń niewątpliwie wymagało wszczęcia postępowania nieważnościowego celem przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, które zgodnie z wytycznymi Sądu zawartymi w wyroku o sygn. akt VII SA/Wa 1572/05 miało polegać na ustaleniu ilości usług, możliwości emisji hałasu, pyłu, nieprzyjemnych zapachów i odpadów. Ustalenia te miały posłużyć temu, czy z wnioskiem o stwierdzenie nieważności wystąpiła strona, która legitymuje się interesem prawnym, a co za tym idzie, czy możliwe jest rozpoznanie takiego wniosku pod względem merytorycznym, tj. rozważenia czy decyzja o pozwoleniu na budowę jest obarczona kwalifikowanymi wadami, o jakich mowa w art. 156 § 1 K.p.a. A zatem tak ukształtowany sposób przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego na obecnym etapie postępowania wynikał