Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Kozik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aneta Lemiesz Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska Protokolant spec. Jarosław Kielczyk po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 października 2020 r. sprawy ze skargi Z. w G. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza nieważność decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] października 2018 r. nr [...]; 3. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz skarżącego Z. w G. kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2019 r., znak: [...], Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad (dalej "organ", "GDDKiA"), działając na podstawie art. 6, art. 158 § 1, art. 157 § 1 w związku z art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm., dalej: "K.p.a."), po rozpatrzeniu wniosku z 7 maja 2019 r. Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w [...], odmówił stwierdzenia nieważności własnej decyzji z [...] października 2018 r., znak: [...], stwierdzającej wygaśnięcie decyzji z [...] kwietnia 2015 r., znak: [...], w sprawie kanalizacji sanitarnej umieszczonej w pasie drogi krajowej nr [...] (w km [...]) w m. [...],[...] (od 31.10.2018 r. droga wojewódzka) oraz (w km [...]) w m. [...].
Do wydania zaskarżonej decyzji GDDKiA doszło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Decyzją z [...] kwietnia 2015 r., znak: [...], GDDKiA zezwolił przedsiębiorstwu "S." spółka z o.o. z siedzibą w [...] na pozostawienie kanalizacji sanitarnej w pasie drogowym drogi krajowej nr [...]: w km [...] w m. [...],[...]oraz w km [...] w m. [...] na okres od dnia 01 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2030 r. Jednocześnie, ww. decyzją GDDKiA nałożył na przedsiębiorstwo "S." spółka z o.o. z siedzibą w [...], opłatę za zajęcie pasa drogowego w celu umieszczenia w pasie drogowym urządzenia infrastruktury technicznej niezwiązanego z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego.
Decyzją z [...] października 2018 r., znak: [...], GDDKiA, działając w oparciu o art. 162 § 1 ust. 1, § 3 K.p.a. w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2222 ze zm., dalej: "u.d.p."), stwierdził wygaśnięcie decyzji z [...] kwietnia 2015 r., znak: [...], zezwalającej przedsiębiorstwu "S." spółka z o.o. z siedzibą w [...], na pozostawienie kanalizacji sanitarnej w pasie drogowym drogi krajowej nr [...] (w km [...]) w m. [...],[...] (od 31.10.2018 r. droga wojewódzka) oraz (w km [...]) w m. [...] urządzenia (kanalizacja sanitarna) i ustalającej wysokość opłat za zajęcie pasa drogowego.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie GDDKiA wskazał, że w myśl art. 10 ust. 5 u.d.p., odcinek drogi krajowej zastąpiony nowo wybudowanym odcinkiem drogi (drogi ekspresowej [...]) z chwilą oddania do użytkowania zostaje pozbawiony dotychczasowej kategorii i zaliczony do kategorii drogi wojewódzkiej. W związku z tym, odcinek drogi krajowej nr [...], w którym znajduje się ww. urządzenie (w km [...] w m. [...],[...]), z dniem 31 października 2018 r. został pozbawiony kategorii drogi krajowej i zaliczony do kategorii drogi wojewódzkiej.
Organ przywołał jako podstawę swojego rozstrzygnięcia przepis art. 162 § 1 ust. 1 K.p.a. i uznał, że do wydania decyzji zezwalającej na pozostawienie w pasie drogowym urządzenia i naliczenia opłat z tym związanych w kolejnych latach, zobowiązany jest już nowy zarządca odcinka drogi, tj. Zarząd Dróg Wojewódzkich w [...].