Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Protokolant st. ref. Renata Lewandowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2014 r. sprawy ze skargi T. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (KRRiT), na podstawie art. 33 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226, ze zm.; dalej: u.r.t.) oraz art. 104 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) - dalej K.p.a., po rozpoznaniu wniosku P. S.A. z siedzibą w W. (obecnie T. Sp. z o.o. z siedzibą w W. - dalej skarżąca, spółka) o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] kwietnia 2013 r., umarzającą postępowanie o stwierdzenie wydania z naruszeniem prawa decyzji [...] z dnia [...] stycznia 2005 r. zmieniającej koncesję Nr [...] z dnia [...] lutego 1999 r. w zakresie, w jakim ustalona została wysokość opłaty za zmianę koncesji.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Przewodniczący KRRiT wskazał, że spółka uzyskała w dniu [...] lutego 1999 r. koncesję Nr [...], na rozpowszechnianie programu telewizyjnego po nazwą "[...]". Koncesja została zmieniona (rozszerzona o kolejną stację nadawczą) decyzją Przewodniczącego KRRiT [...] z dnia [...] stycznia 2005 r. W decyzji ustalono, że opłata za zmianę (rozszerzenie) koncesji wyniosła 36.960 zł.
Wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2012 r. spółka, w oparciu o art. 145a § 1 K.p.a. i wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 lipca 2011 r. (sygn. akt P 9/09), wystąpiła do KRRiT z wnioskiem o wznowienie postępowania w sprawie zmiany koncesji Nr [...] z dnia [...] lutego 1999 r., dokonanej decyzją [...] z dnia [...] stycznia 2005 r., w części dotyczącej ustalenia wysokości opłaty za zmianę koncesji. W przedmiotowym piśmie wniesiono również o stwierdzenie wydania z naruszeniem prawa zaskarżonej decyzji oraz wskazanie okoliczności, iż z powodu upływu 5 letniego okresu od dnia doręczenia decyzji, nie ma możliwości uchylenia zaskarżonej decyzji w części i wydania w tym zakresie nowej decyzji określającej opłatę za udzielenie koncesji na kwotę 82 zł.
Spółka odwołała się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 lipca 2011 r. wydanego w sprawie P 9/09 stwierdzającego niezgodność z Konstytucją RP art. 40 ust. 2 u.r.t. (Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 ze zm.) -oraz niezgodność z Konstytucją RP rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 4 lutego 2000 r. w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 12, poz. 153 ze zm.). Trybunał określił w wyroku utratę mocy obowiązywania wymienionego przepisu ustawy i całego rozporządzenia po 12 miesiącach od ogłoszenia wyroku w dzienniku promulgacyjnym Rzeczypospolitej Polskiej. Wyrok Trybunału został opublikowany w Dzienniki Ustaw nr 160, poz. 963 z dnia 3 sierpnia 2011 r.
Przewodniczący KRRiT postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r. wznowił postępowanie w sprawie zmiany przedmiotowej koncesji w zakresie w jakim ustalona została wysokość opłaty za jej zmianę a następnie decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. Nr [...] umorzył postępowanie prowadzone na podstawie wniosku skarżącej. Podkreślił, że z dniem [...] lutego 2009 r. wygasła koncesja Nr [...], tym samym postępowanie stało się bezprzedmiotowe. Pismem z dnia [...] kwietnia 2013 r. strona wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej w/w decyzją, domagając się uchylenia decyzji wobec jej nieważności, względnie o uchylenie decyzji oraz wydanie orzeczenia co do istoty sprawy.