Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Henryka Lewandowska - Kuraszkiewicz Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 11 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi B. A. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia dot. negatywnej opinii w sprawie kwalifikowanego pracownika zabezpieczenia technicznego oddala skargę
Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2017 r. nr [...], którym organ ten działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 i w zw. z art. 127 § 3 oraz art. 156 § I i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257), w związku z wnioskiem B. A., o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] odmawiające stwierdzenia nieważności postanowienia Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] utrzymującego w mocy postanowienie Komendanta Powiatowego Policji w [...] z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w sprawie wydania nagannej opinii.
Do wydania ww. postanowienia doszło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Postanowieniem z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] Komendant Wojewódzki Policji [...] utrzymał w mocy postanowienie Komendanta Powiatowego Policji w [...] z dnia [...] października 2016 r., negatywnie opiniujące p. B. A. jako osobę prowadzącą działalność w charakterze kwalifikowanego pracownika zabezpieczenia technicznego. Powyższe stało się podstawą skreślenia wymienionego z listy pracowników zabezpieczenia technicznego decyzją Komendanta Wojewódzkiego Policji [...] nr [...] z dnia [...].04.2017r.
W tej sytuacji pełnomocnik p, B. A. zwróciła się do Komendanta Głównego Policji o stwierdzenie nieważności postanowienia Komendanta Wojewódzkiego Policji [...] z dnia [...] listopada 2016 r., podnosząc, iż zostało ono wydane przez niewłaściwy organ, a ponadto jest dotknięte wadą rażącego naruszenia prawa.
Po przeprowadzeniu żądanego przez stronę postępowania nadzwyczajnego. Komendant Główny Policji postanowieniem z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności kwestionowanego postanowienia Komendanta Wojewódzkiego Policji [...]. W uzasadnieniu tego postanowienia podano, że organ nie stwierdził, aby postanowienie to zostało wydane w sposób wadliwy, wskazujący na zaistnienie którejkolwiek z przesłanek wyszczególnionych w art. 156 § 1 kpa, w tym wskazywanych przez stronę, dot. niewłaściwości organu oraz rażącego naruszenia prawa.
Komendant Główny Policji wskazał w uzasadnieniu, że przepisy ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2016 r. poz. 1432, ze zm.), które miały zastosowanie w sprawie wydania opinii o stronie, jako organ właściwy do wydania takiej opinii w pierwszej instancji przewidują komendanta powiatowego (rejonowego, miejskiego) Policji, na terenie działania którego zamieszkują osoby opiniowane (art. 26 ust. 3 pkt 6). Niewątpliwie zatem organem właściwym w tej kwestii nie byłby komendant komisariatu Policji. Postanowienie w przedmiocie opinii wydane zostało po zgromadzeniu określonego materiału dowodowego, który został oceniony przez właściwy organ niekorzystnie dla strony. Nie stanowi to jednak tym samym rażącego naruszenia prawa.