Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska Sędziowie Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz (spr.) Protokolant ref. staż. Paulina Dymińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2013 r. sprawy ze skargi T. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] października 2012 r. nr [...] Minister Finansów utrzymał w mocy swoje postanowienie z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] odmawiające wstrzymania wykonania decyzji Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Ministra Finansów z dnia [...] października 2011 r. nr [...] cofającą spółce T. S.A. z siedzibą w [...] zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zakładów bukmacherskich z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] z późn. zm. w części dotyczącej punktów przyjmowania zakładów wzajemnych wymienionych w pkt III ppkt. 27, 60, 168, 225, 244 oraz 375 decyzji, tj. w [...] przy ul. [...]; [...], przy ul. [...]; [...], przy ul. [...]; [...], przy ul. [...]; [...], przy [...]; [...], przy [...] nr [...] w zw. z rażącym naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu, zawartych regulaminach zakładów bukmacherskich oraz określonych przepisami prawa warunków wykonywania działalności, na którą udzielono zezwolenia.
Powyższe postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Pismem z dnia [...] lipca 2012 r. spółka T. SA zwróciła się do Ministra Finansów z wnioskiem o wstrzymanie w trybie art. 239 f Ordynacji podatkowej, wykonania decyzji nr [...] z dnia [...] czerwca 2012 r.
Minister Finansów postanowieniem z dnia [...] lipca 2012 r. odmówił wstrzymania wykonania ww. decyzji. W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że zgodnie z art. 8 ustawy o grach hazardowych do postępowań w sprawach określonych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy Ordynacja podatkowa. To "odpowiednie stosowanie" ustawy może polegać na stosowaniu pewnych przepisów wprost bądź stosowanie przepisów z pewnymi modyfikacjami albo też istnieje trzecia grupa przypadków, kiedy nie stosuje się pewnych przepisów z uwagi na ich bezprzedmiotowość lub sprzeczność z przepisami ustanowionymi dla tych stosunków, do których miały być stosowane odpowiednio.
Według oceny organu przepis art. 239f § 1 Ordynacji podatkowej, na który powołuje się strona nie znajduje zastosowania do postępowań w sprawach określonych w ustawie o grach hazardowych. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że instytucja w nim przewidziana ma zastosowanie do decyzji wymiarowych, określających wysokość zobowiązania podatkowego.
Powyższe wynika wprost ze wskazania, że wstrzymanie wykonania decyzji ostatecznej, o którym mowa w przepisie 239 f § 1 Ordynacji podatkowej może nastąpić po przyjęciu zabezpieczenia wykonania zobowiązania wynikającego z decyzji wraz z odsetkami za zwłokę.
Decyzja, której wstrzymania wykonania domaga się strona nie dotyczy określenia wysokości zobowiązania podatkowego lecz jej przedmiotem jest cofniecie spółce zezwolenia na urządzenie zakładów wzajemnych w części, a zatem cofnięcia spółce wcześniej przyznanego uprawnienia do prowadzenia określonej działalności. Z tych względów organ wniosek strony uznał za nieuzasadniony.