Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant Monika Staniszewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 września 2008 r. sprawy ze skargi K. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie udzielenia koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego oddala skargę
K. wniosła skargę na decyzję Ministra Środowiska nr [...] z dnia [...] lipca 2007 r. w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego.
Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Marszałek Województwa [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. udzielił "S." Sp. z o.o. w R. koncesji nr [...] na wydobywanie kruszywa naturalnego ze złoża "R." położonego w miejscowości R. gmina K., powiat k., województwo [...].
Odwołania od powyższej decyzji wnieśli K. oraz S. w K. Odwołujący wnosili o stwierdzenie nieważności decyzji organu I instancji, względnie o jej uchylenie i orzeczenie o odmowie wydania koncesji, albo przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. W odwołaniach zarzucili organowi I instancji naruszenie zarówno przepisów prawa materialnego, jak i przepisów prawa procesowego.
Pismem z dnia 31 maja 2007 r. organ wezwał odwołujących do wykazania ich interesu prawnego w postępowaniu koncesyjnym.
W odpowiedzi na to wezwanie K. w piśmie z dnia 12 czerwca 2007 r. podniosła, iż jej interes prawny wynika chociażby z tego, że zamierzona eksploatacja w sposób oczywisty wpłynie na obowiązki gminy w zakresie jej zadań własnych, w szczególności w zakresie spraw ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, spraw zaopatrzenia w wodę, spraw ochrony zdrowia, gminnych dróg, spraw turystyki, zieleni gminnej i zadrzewień. Wskazała przy tym na przepis art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminy. Powołała się także na przepisy art. 10, 31, 53 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, a także na dokumenty z lat 80-tych dotyczące planowanego wydobycia żwiru w obszarze R., w okresie gdy Miasto i Gmina K. były jedną jednostką samorządową, w tym na uchwałę Nr [...] Miasta i Gminy K. z dnia [...] grudnia 1983 r. w sprawie kierunków działania na odcinku poprawy stanu środowiska naturalnego w mieście i gminie K. Podkreśliła przy tym, że już w latach osiemdziesiątych powszechnie było wiadomo, że eksploatacja żwiru w okolicach jeziora G. zagraża środowisku naturalnemu. Dla wykazania zachowania terminu do wniesienia odwołania skarżąca wskazała, że dowiedziała się o wydanej decyzji koncesyjnej w dniu 20 kwietnia 2007 r. w czasie odbywającej się sesji Rady Powiatu K. Wcześniej nie była natomiast informowana o toczącym się postępowaniu w przedmiocie udzielenia koncesji.
Decyzją z dnia [...] lipca 2007 r. Minister Środowiska, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. umorzył postępowanie odwoławcze.
W uzasadnieniu decyzji organ podkreślił, że odwołanie od decyzji organu I instancji przysługuje tylko stronie. Stroną jest natomiast ten, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy wynik postępowania, albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek (art. 28 k.p.a.). Powołując się na poglądy doktryny oraz orzecznictwo sądowoadministracyjne organ wskazał, że interes prawny musi znajdować swą podstawę w przepisach prawa, być konkretny i realny. W ocenie organu analiza zebranego w prawie materiału nie dostarczyła dowodów świadczących o tym, aby odwołujący się mięli interes prawny w zakresie zgłoszonego żądania. Zarówno K., jak i S. znajdują się poza terenem górniczym utworzonym przez przedmiotową koncesję. Szkodliwe wpływy ruchu zakładu górniczego prowadzonego na podstawie tej koncesji nie będą się więc ujawniały ani na terytorium K., ani na terenie zajmowanym przez S. Brak też dowodów na to, że działalność prowadzona na podstawie tej koncesji wpłynie na jakiekolwiek obowiązki gminy w zakresie jej zadań własnych. Brak również dowodów , by zamierzona działalność mogła ujemnie wpływać na stan ujęcia wody należącego do S. Powołując się na art. 16 ust. 6 ustawy Prawo geologiczne i górnicze organ wskazał, iż koncesja nie narusza wymagań wynikających z odrębnych przepisów. Oznacza to, że przedmiotem rozstrzygnięcia koncesyjnego nie mogą być sprawy w ogóle nie uregulowane Prawem geologicznym i górniczym, jak np. odnoszące się do korzystania z dróg publicznych, ochrony przed hałasem, czy czystości powietrza. Organ odwoławczy stwierdził w konkluzji, że skoro odwołania zostały złożone przez podmioty, które nie są stronami wszczęte postępowanie odwoławcze nie może się toczyć i podlega umorzeniu. Bezprzedmiotowe jest zatem odnoszenie się do merytorycznych zarzutów podnoszonych w odwołaniach.