Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Jadwiga Rytych po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi M. D. na postanowienie Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu oddala skargę
Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2010 roku Komisja Nadzoru Finansowego stwierdziła uchybienie terminu do wniesienia przez M. D. wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] września 2009 r., nakładającą na M. D. karę pieniężną w wysokości 200 000 zł, w związku ze stwierdzeniem naruszenia przez w/w art. 39 ust. 2 pkt 4 lit. b w zw. z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384).
Na powyższe rozstrzygnięcie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł M. D. domagając się jego uchylenia.
Wyrokiem z dnia 22 września 2010 roku wydanym w sprawie sygn. akt VI SA/Wa 1487/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone postanowienie.
Podstawą orzeczenia było naruszenie przez Komisję Nadzoru Finansowego przepisów prawa procesowego w stopniu mogącym mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.
W uzasadnieniu Sąd stwierdził m.in., iż data doręczenia decyzji jest okolicznością sporną, zaś zebrany materiał dowodowy nie pozwala jednoznacznie jej określić. Nie wyjaśnienie przez Komisję wskazanej okoliczności faktycznej, istotnej dla rozstrzygnięcia sprawy, obligowało Sąd do uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Rozpoznając ponownie sprawę Komisja Nadzoru Finansowego, zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] maja 2012 r. stwierdziła uchybienie terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] września 2009 r.
W uzasadnieniu postanowienia Komisja wskazała, iż kierując się wytycznymi Sądu przeprowadziła uzupełniające postępowanie dowodowe w postaci zeznań W. K., K. K., T. M., K. D. a także z dokumentów Poczty Polskiej i na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ustaliła następujący stan faktyczny.
W dniu [...] września 2009 r. Komisja wydała decyzję administracyjną, stwierdzającą naruszenie przez M. D. art. 39 ust. 2 pkt 4 lit. b w zw. z art. 39 ust. 1 ustawy o obrocie oraz nakładającą na niego karę pieniężną w wysokości 200 000 zł. informując tego samego dnia przedstawicieli strony o ww. rozstrzygnięciu.
W dniu [...] września 2009 r. strona ustanowiła pełnomocnikiem radcę prawnego [...], który udzielił dalszego pełnomocnictwa [...] oraz [...].
W dniu [...] listopada 2009 r. decyzja została nadana przez Urząd Komisji przesyłką pocztową za zwrotnym potwierdzeniem odbioru na adres pełnomocnika M. D. wskazany jako adres do doręczeń. Przesyłka ta została przekazana w dniu [...] listopada 2009 r. pracownikowi Poczty Polskiej SA W. K. do doręczenia, który w tym samym dniu podjął próbę jej doręczenia w siedzibie kancelarii. K. K. - osoba uprawniona do odbioru pism kierowanych do ww. kancelarii - która w tym dniu odbierała pisma, odebrała pięć przesyłek pocztowych doręczanych przez Pocztę odmawiając przyjęcia przesyłki pocztowej z Urzędu Komisji zawierającą w/w decyzję. W związku z powyższym listonosz wystawił zawiadomienie o pozostawieniu pisma we właściwej placówce i możliwości jego odbioru i zostawił je w kancelarii wraz z pismami, przyjętymi w tym dniu przez K. K., natomiast przesyłka awizowana została złożona we właściwym urzędzie pocztowym na okres 14 dni.