Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Protokolant Referent Łukasz Kawalec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2017 r. sprawy ze skargi Izby Komorniczej w R. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Sprawiedliwości na rzecz skarżącej Izby Komorniczej w R. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. do orzeczenia zgłoszono zdanie odrębne
Przedmiotem skargi Izby Komorniczej w [...] (dalej: "Izba Komornicza", "Izba", "Skarżąca") jest decyzja z [...] marca 2017 r., nr [...], którą Minister Sprawiedliwości, po rozpatrzeniu wniosku Izby o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją tego organu z [...] grudnia 2016 r. nr [...] o powołaniu D. K. na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w [...].
Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowił art. 138 § 1 pkt 3 w zw. z art. 127 § 3 i art. 105 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2016 r. poz. 23 z późn. zm, dalej: "K.p.a."), w związku z art. 10 i art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2016 r., poz. 1138 z późn. zm., dalej: "u.k.s.e.").
Podstawę faktyczną stanowiły następujące ustalenia:
Minister Sprawiedliwości uznał w zaskarżonej decyzji, iż Izba Komornicza nie jest stroną w postępowaniu o powołaniu na stanowisko komornika sądowego. Zdaniem Ministra Sprawiedliwości, Izba Komornicza nie ma interesu prawnego w złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, bowiem żaden przepis prawa materialnego, w tym przypadku u.k.s.e., nie przyznaje organom samorządu komorniczego statusu strony w postępowaniach w przedmiocie powołania na stanowisko komornika sądowego, a decyzja o powołaniu komornika sądowego nie rozstrzyga bezpośrednio ani też pośrednio o prawach czy obowiązkach samorządu komorniczego. Z art. 11 ust. 4 u.k.s.e. wynika natomiast wprost, że samorząd komorniczy jest jedynie organem opiniodawczym, współdziałającym przy wydawaniu decyzji w przedmiocie powołania komornika sądowego. Samorządowi komorniczemu jako organowi opiniodawczemu nie przysługuje prawo występowania w charakterze strony, ponieważ uczestniczy on w postępowaniu o powołanie na stanowisko komornika na zasadach określonych w art. 106 K.p.a., przez co wykluczony jest jego jednoczesny udział jako strony w tym postępowaniu. W tym samym postępowaniu ten sam organ nie może występować jednocześnie jako strona i jako organ współdziałający w trybie art. 106 K.p.a., gdyż te role procesowe wykluczają się wzajemnie.
Minister Sprawiedliwości wskazał, że sprawy o powołanie na stanowisko komornika sądowego dotyczą indywidualnych interesów osób, ubiegających się o stanowisko komornika sądowego, co wynika z art. 11 ust. 1 u.k.s.e. Jego zdaniem, udział samorządu komorniczego w postępowaniu sprowadza się do zagwarantowania mu wpływu na treść rozstrzygnięcia, jednak wyłącznie w zakresie objętym obowiązkiem współdziałania. W tej mierze organ współdziałający ma za zadanie przyczynić się do prawidłowego załatwienia sprawy przez inny organ, ale bez wkraczania we właściwość, zadania i kompetencje innego organu. Opinia właściwej rady izby komorniczej wchodzi do materiału dowodowego, podlega rozważeniu jako jeden z dowodów poddanych swobodnej ocenie w kontekście całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i w ten sposób wpływa bezpośrednio na treść rozstrzygnięcia sprawy. Takie opinie są zatem zbliżone charakterem do opinii biegłych. Za twierdzeniem, że organy samorządu komorniczego nie są stroną postępowań w przedmiocie powołania na stanowisko komornika przemawia również fakt, że ich opinie nie są dla Ministra Sprawiedliwości wiążące i mają jedynie pomóc organowi w podjęciu trafnej decyzji.