Sygn. akt VI SA/Wa 1026/04 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 15 marca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Sędziowie : Sędzia WSA Protokolant: po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2005 r. sprawy ze skargi M. G. na uchwałę Krajowej Rady Radców Prawnych w Warszawie z dnia [...] marca 2001 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę aplikantów radcowskich 1. uchyla zaskarżoną uchwałę oraz poprzedzającą ją uchwałę Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] z dnia [...] września 2000 r.; 2. zasądza od Krajowej Rady Radców Prawnych w Warszawie na rzecz skarżącego M. G. kwotę 50 zł (pięćdziesięciu złotych) tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego.
W dniu 13 kwietnia 2000 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wydał wyrok, sygn. akt II SA 139/00, którym uchylił uchwałę Krajowej Rady Radców Prawych z dnia [...] października 1999 r. Nr [...]. Następnie Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] w dniu [...] września 2000 r. powzięła uchwałę Nr [...] w przedmiocie rozpatrzenia odwołania skarżącego, dotyczącego odmowy wpisania na listę aplikantów radcowskich. W uchwale tej Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] przyznała skarżącemu jeden (1) dodatkowy punkt.
Od powyższej uchwały skarżący odwołał się do Krajowej Rady Radców Prawych. W odwołaniu podniósł, że Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] nie zbadała wpływu uznania za prawidłowe trzech pytań testowych na wynik całego egzaminu. Nie zbadanie i nie ustosunkowanie się do tej okoliczności może doprowadzić do niedopuszczalnej okoliczności premiowania wadliwych odpowiedzi. Brak dostępu skarżącego do akt postępowania innych kandydatów uzasadniał konieczność wnikliwego zbadania tej sprawy przez Krajową Radę Radców Prawych.
W dniu [...] marca 2001 r. Krajowa Rada Radców Prawych. podjęła uchwałę Nr [...], w której postanowiła utrzymać w mocy zaskarżoną uchwałę Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] Nr [...].
Skargę na powyższą uchwałę Krajowej Rady Radców Prawych wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący, według którego zaskarżona uchwała nie odnosi się do zarzutów stawianych przez skarżącego w odwołaniu z dnia 9 sierpnia 1999 r. od uchwały Nr [...] Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] Zdaniem skarżącego, ponieważ zawód radcy prawnego nie jest zawodem zaufania publicznego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 Konstytucji RP, zaskarżone uchwały naruszają zagwarantowane przez Konstytucję RP prawo skarżącego do swobodnego wyboru i nauki zawodu radcy prawnego, a także są sprzeczne z art. 17 ust. 2 Konstytucji RP, gdyż jako wewnętrzne regulacje samorządowe poprzez ograniczenie dostępu do nauki zawodu radcy prawnego naruszają wolność wykonywania tego zawodu - m.in. poprzez niedozwolone ustalenie limitu miejsc na aplikacji radcowskiej.
W odpowiedzi na obszerną skargę Krajowa Rada Radców Prawych. wniosła o jej oddalenie jako bezzasadnej. W uzasadnieniu stwierdzono, że KRRP utrzymała w mocy zaskarżoną uchwałę Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...], gdyż po ponownej weryfikacji prac okazało się, że p. G. uzyskał 100 pkt, a minimum wynosił 101 pkt. Ponadto Krajowa Rada Radców Prawych stwierdziła, że uwagi zawarte w skardze, negujące charakter zawodu radcy prawnego jako zawodu zaufania publicznego, stanowią ujemna przesłankę rękojmiową.
Postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 sierpnia 2002 r., sygn. akt 1397/01, na podstawie m.in. art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. zawieszono postępowanie w powyższej sprawie z uwagi na oczekiwanie na stanowisko Trybunału Konstytucyjnego w kwestii zgodności art. 60 pkt 8 lit. b ustawy o radcach prawnych (Dz.U. Nr19, poz. 145, z późn. zm.) z art. 17 ust. 1 oraz art. 87 Konstytucji RP, mające istotne znaczenie dla rozpatrywanej sprawy.