Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska (spr.), Sędzia NSA - Ewa Wrzesińska-Jóźków, Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 14 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi D. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie umorzenia kary pieniężnej oddala skargę
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] września 2015 r. Nr [...] Główny Inspektor Ochrony Środowiska (dalej: "GIOŚ" lub "organ II instancji") utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej: "[...]WIOŚ" lub :organ I instancji") z dnia [...] sierpnia 2015 r. Nr [...] o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie umorzenia kary pieniężnej.
Powyższe postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym:
W piśmie z dnia [...] maja 2015 r. D. S.A. (dalej: "Skarżąca" lub "Spółka") zwróciła się [...]WIOŚ z wnioskiem o umorzenie kary pieniężnej nałożonej przez ten organ decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r., Nr [...] oraz przeprowadzenie dowodu z akt postępowania zakończonego ww. decyzją [...]WIOŚ oraz decyzją GIOŚ Nr [...], w tym znajdujących się w nich dokumentów w szczególności opinii B. Sp. z o.o. z dnia [...] listopada 2010 r. oraz ekspertyzy [...] z dnia [...] listopada 2011 r.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2015 r. [...]WIOŚ odmówił wszczęcia postępowania w sprawie umorzenia kary pieniężnej nałożonej decyzją tego organu z dnia [...] czerwca 2011 r. Organ I instancji stwierdził, iż dopuszczalność rozłożenia na raty i odraczanie spłaty kary pieniężnej bądź jej umarzanie musi wynikać z treści ustawy statuującej określony rodzaj kary pieniężnej lub wynikać z ustawy, do stosowania której odsyła ustawa wyjściowa. Tymczasem ustawa z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (Dz.U. Nr 124, poz. 859 ze zm.): dalej: "u.m.p.o.", nie normuje kwestii odraczania, umarzania lub rozkładania na raty zapłaty kary pieniężnej nałożonej w trybie Rozdziału 9 tej ustawy. Nie zawiera również odesłania do stosowania przepisów innych ustaw w tym zakresie.
W treści zażalenia na ww. postanowienie [...]WIOŚ Skarżąca podniosła, iż kary pieniężne nałożone na podstawie u.m.p.o. mogą być umarzane i rozkładane na raty w trybie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613), dalej: "Ordynacja podatkowa" lub "O.p.".
Po rozpatrzeniu zażalenia Skarżącej GIOŚ utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.
W uzasadnieniu swojego postanowienia organ II instancji wpierw stwierdził, że ustawa o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów nie zawiera w swojej treści żadnych przepisów regulujących tryb rozłożenia na raty spłaty kary pieniężnej. W ustawie nie ma też odesłania do stosowania przepisów innych ustaw, a w szczególności Ordynacji podatkowej. GIOŚ podkreślił, iż zakres stosowania Ordynacji podatkowej powinien jednoznacznie wynikać z obowiązującego prawa, tj. zarówno z przepisów samej Ordynacji (został wyczerpująco określony w art. 2 O.p.), jak i z przepisów innych ustaw, ponieważ zakresu tego nie można domniemywać. Zdaniem organu II instancji gdyby wolą ustawodawcy było, aby do kar pieniężnych z art. 32 u.m.p.o., które stanowią dochód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska będącego państwową osobą prawną i są niepodatkową należnością pozabudżetową, stosować dział III O.p., to powinien to uczynić w tej ustawie. Jeśli tego nie zrobił, to poprzez analogię do innych ustaw, w których takie odesłania w odniesieniu do należności pozabudżetowych istnieją, nie można wywieść domniemania o stosowaniu Ordynacji także do kar pieniężnych z u.m.p.o.