Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Konrad Łukaszewicz (spr.), Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia [...] stycznia 2021 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za niedopełnienie obowiązków wynikających z ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej na rzecz P. S. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Kontrolą sądowoadministracyjną w niniejszej sprawie objęte zostało postępowanie zakończone decyzją Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej (zwanego dalej: "Ministrem") z dnia [...] stycznia 2021 r. o numerze [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za niedopełnienie obowiązków wynikających z ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:
Decyzją z dnia [...] września 2020 r. o numerze [...] Generalny Inspektor Informacji Finansowej (zwany dalej: "Generalnym Inspektorem") nałożył na radcę prawnego P. S. (zwanego dalej: "Skarżącym") karę pieniężną w wysokości 5.000 zł za niedopełnienie obowiązków:
1) sporządzenia oceny ryzyka, o której mowa w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1132 ze zm.; zwanej dalej: "ustawą");
2) wprowadzenia wewnętrznej procedury instytucji obowiązanej, o której mowa w art. 50 ustawy.
W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniach od [...] do [...] sierpnia 2019 r. kontrolerzy Generalnego Inspektoratu Informacji Finansowej przeprowadzili kontrolę Skarżącego - jako prowadzącego Kancelarię Radcy Prawnego z siedzibą w [...] - którą objęto okres od dnia 14 lipca 2018 r. do dnia 30 czerwca 2019 r.
Następnie organ powołał się na ustalenia kontrolerów zawarte w wystąpieniu pokontrolnym z dnia [...] listopada 2019 r., w którym stwierdzono:
(1) niedopełnienie obowiązku sporządzenia oceny ryzyka, o której mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, z uwagi na brak wszystkich obligatoryjnych elementów w przedstawionym przez Skarżącego dokumencie, tj. czynników ryzyka dotyczących państw lub obszarów geograficznych, produktów, usług, transakcji lub kanałów ich dostaw, błędnym zestawieniem dwóch oddzielnych obowiązków wynikających z ustawy w treści jednego dokumentu oraz dodatkowo wyraźnym wskazaniem w tytule dokumentu na inny obowiązek, wynikający tylko z art. 33 ust. 3 ustawy;
(2) niedopełnienie obowiązku wprowadzenia wewnętrznej procedury instytucji obowiązanej, o której mowa w art. 50 ustawy, wobec tego, że przedstawiona podczas kontroli procedura nie zwiera wszystkich obligatoryjnych elementów, wymienionych w art. 50 ust. 2 ustawy.
Zdaniem Generalnego Inspektora, w toku kontroli jednoznacznie ustalono, że przedstawiony dokument, mający być oceną ryzyka z art. 27 ustawy, nie spełnia wymogów ustawy, w związku z czym Skarżący nie dopełnił obowiązku sporządzenia oceny ryzyka, o której mowa w art. 27 ust. 3 ustawy, jak również to, że przedstawiony dokument mający być wewnętrzną procedurą w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, nie spełnia wymogów ustawy, gdyż dokument ten zawierał poważne błędy w zakresie zapisania sposobu realizacji obowiązków wynikających z art. 27 i art. 33 ust. 2 ustawy oraz w zakresie stosowania środków bezpieczeństwa finansowego (w przypadku identyfikacji osoby upoważnionej do działania w imieniu klienta), w związku z czym należy uznać, że radca prawny nie dopełnił obowiązku wprowadzenia wewnętrznej procedury instytucji obowiązanej, o której mowa w art. 50 ustawy.