Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu nałożonej kary pieniężnej;
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Mirosława Pindelska (spr.), Sędzia WSA - Krystyna Madalińska - Urbaniak, Sędzia NSA - Ewa Wrzesińska - Jóźków, , Protokolant specjalista - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2015 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu nałożonej kary pieniężnej; oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...], Generalny Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad odmówił K. S. umorzenia w całości lub w części kary pieniężnej w kwocie [...] zł, nałożonej decyzją Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2014 r., za naruszenie przepisów ustawy o drogach publicznych - przejazdy bez instalacji urządzenia do naliczania opłat. W uzasadnieniu wskazano, iż w sprawie nie wystąpiły przesłanki z art. 56 i 57 ustawy o finansach publicznych, które mogłyby uzasadniać uwzględnienie wniosku o umorzenie.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia [...] września 2014 r. K. S. przywołał swą złą sytuację finansową oraz wskazał że nałożona na niego kara ma charakter incydentalny.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad decyzją z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...], utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...]. W uzasadnieniu wskazał, że K. S. prowadzi małą firmę budowlaną zatrudniającą [...] osób. Dochód firmy za rok 2013 wyniósł [...] zł a za okres od stycznia do maja 2014 r. [...]zł. Strona nie zalega z płatnościami w ZUS i US. Wnioskodawca jest jedynym żywicielem rodziny ma na utrzymaniu małżonkę (która nie otrzymuje żadnych świadczeń z ZUS- w tej sprawie prowadzone jest postępowanie sądowe) i małoletnią córkę. Państwo S. ponoszą wydatki związane z utrzymaniem gospodarstwa domowego za: wywóz nieczystości [...] zł, podatek od nieruchomości płatny w ratach [...] zł, za wodę [...] zł, energię elektryczną [...] zł, usługi telekomunikacyjne [...] zł, internet [...] zł. Ponadto spłacają raty: kredytu hipotecznego w wysokości [...] zł, pożyczki hipotecznej [...] zł, pożyczki gotówkowej [...] zł i pożyczki gotówkowej w wysokości [...] zł. Organ wskazał, że K. S. zaciągnął kredyt- leasing operacyjny w [...] na zakup [...], który spłaca w racie miesięcznej w wysokości [...] zł oraz opłaca składki ZUS w kwocie [...] zł.

Zdaniem organu analiza ustalonego w toku postępowania stanu faktycznego nie skłania do uwzględnienia wniosku o zastosowanie ulgi w spłacie w postaci umorzenia należności w całości. Sytuacja życiowa i majątkowa wnioskodawcy nie wskazuje bowiem, by w sposób trwały nie posiadał on możliwości płatniczych. W ocenie organu nie występują po stronie wnioskodawcy takie okoliczności, które faktycznie mogłyby uzasadniać wniosek o umorzenie należności oraz potwierdzać fakt, że K. S. nie jest w stanie ponieść konsekwencji finansowych związanych z przejazdami po drodze krajowej bez uiszczenia przewidzianych przepisami prawa opłat. Okoliczności te nie stanowią dostatecznej podstawy do uwzględnienia wniosku o zastosowanie ulgi w postaci umorzenia należności z tytułu nałożonej kary pieniężnej.

W ocenie organu okoliczność ukarania strony za naruszenie obowiązku opłaty elektronicznej i wynikająca z tego znaczna kwota nałożonego na stronę zobowiązania, nie może uzasadniać umorzenia należności w przedmiotowej sprawie. Takie rozstrzygnięcie organu administracji stanowiłoby w istocie premiowanie strony, która nie zastosowała się do obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej.

Strona 1/4