Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Izabella Janson (spr.), Sędzia WSA - Justyna Mazur, Protokolant specjalista - Marcin Kwiatkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] ) z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym; 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w [...] (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] ) na rzecz [...] kwotę 2725 zł ( dwa tysiące siedemset dwadzieścia pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi M. P. jest decyzja Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] utrzymująca mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w C. z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] określającej Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za grudzień 2010 r. w kwocie 8.108 zł.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:
Funkcjonariusze celni Urzędu Celnego w C. przeprowadzili u M. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą P. kontrolę obrotu olejem opałowym za okres od dnia 1 sierpnia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. W jej wyniku ustalono, że Podatnik na podstawie faktur VAT zakupił w okresie od dnia 1 sierpnia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. - 97.200 l oleju opałowego, a w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. - 87.807 l oleju opałowego. Faktury księgowano w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Na fakturach zakupu umieszczano adnotacje o przeznaczeniu oleju opałowego do zużycia w suszami zbóż, do pieców centralnego ogrzewania oraz pieców nadmuchowych znajdujących pod trzema adresami. W toku kontroli podatkowej przeprowadzono oględziny miejsc, gdzie zlokalizowane były urządzenia wskazane w adnotacjach na fakturach VAT. Ustalono, że olej opałowy do celów centralnego ogrzewania nagrzewnic został zużyty zgodnie z przeznaczeniem, jednak w okresie rozliczeniowym od 1 sierpnia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. zużyto 87.700 l oleju opałowego do suszarni zbóż, chociaż maksymalne zużycie do tego celu mogło wynosić 70.200 l. Różnica pomiędzy rozchodem a maksymalnym zużyciem wynosi 17.500 l. W okresie rozliczeniowym od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. zużyto 80.194 l do suszarni zbóż, chociaż maksymalne zużycie oleju opalowego do tego celu mogło wynosić 75.744 l. Różnica pomiędzy rozchodem a maksymalnym zużyciem wynosi 4.450 l.
Podatnik zgłosił zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole kontroli jednak nie zostały one uwzględnione przez organ. W konsekwencji organ I instancji postanowieniem z dnia 6 grudnia 2012 r. w dniu 7 grudnia 2012 r. wszczął wobec Podatnika postępowanie podatkowe w przedmiocie określenia wysokości zobowiązań podatkowych z tytułu podatku akcyzowego za okresy rozliczeniowe grudzień 2009 r. oraz grudzień 2010 r.
Następnie decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. organ I instancji określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za grudzień 2010 r. w kwocie 8.108 zł.
W odwołaniu od tej decyzji Podatnik podniósł zarzuty naruszenia art. 122, art. 187 § 1, art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez:
ustalenie zużycia oleju opalowego przez maszyny znajdujące się w suszami jedynie w oparciu o dane producenta palnika o maksymalnym zużyciu oleju;
pominięcie przy ustalaniu maksymalnego zużycia oleju opałowego przez palnik okoliczności, że maszyny znajdujące się w suszarni są mocno wyeksploatowane, a czynność suszenia wykonywana była w niesprzyjających warunkach pogodowych (niska lub bardzo niska temperatura) zatem zużycie oleju jest znacznie większe niż normy określone przez producenta dla urządzenia fabrycznie nowego w optymalnych warunkach pogodowych;