Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak, Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak (spr.), Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 lipca 2020 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu środków przekazanych tytułem dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych oddala skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej przez J. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Pizzeria "J." J.K. (dalej: skarżący lub strona) jest decyzja Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: Prezes PFRON lub organ) z (...)września 2019 r. nr (...)utrzymująca w mocy decyzję własną z (...)kwietnia 2019 r. nr (...)w przedmiocie nakazania stronie zwrotu środków PFRON przekazanych tytułem dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za miesiące: marzec i sierpień 2015 r. Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:
W dniach w dniach od 2 do 6 lipca 2018 r., PFRON przeprowadził u skarżącego kontrolę. W trakcie kontroli stwierdzono, m.in. nieterminowe opłacanie lub brak zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wyniki powyższej kontroli ujęto w protokole kontroli z 6 lipca 2018 r. do którego, kontrolowany wniósł zastrzeżenia pismem z 12 lipca 2018 r. Po przeanalizowaniu ww. zastrzeżeń strony sporządzono protokół kontroli problemowej z 31 lipca 2018 r. W wystąpieniu pokontrolnym z 22 sierpnia 2018 r. poinformowano stronę o stwierdzonych nieprawidłowościach, które skutkują nienależnym pobraniem środków PFRON tytułem dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.
Pismem z 5 października 2018 r. na podstawie art. 49e ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 426 ze zm., dalej: ustawa o rehabilitacji) wezwano do zwrotu kwoty 21.198,46 zł w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wezwania do zwrotu, na rachunek bankowy Funduszu wraz z odsetkami. Kwota ta stanowi nienależnie pobrane dofinansowanie za okresy sprawozdawcze: marzec i sierpień 2015 r. Ponadto wezwano stronę do przedłożenia wyciągów bankowych lub innych dokumentów potwierdzających daty wpływu na rachunek bankowy strony kwot dofinansowania przekazanych przez Fundusz za te okresy sprawozdawcze.
Następnie wobec nieuregulowania należności organ pismem z 15 stycznia 2019 r. zawiadomił stronę o wszczęciu postępowania w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okresy sprawozdawcze: marzec i sierpień 2015 r.
Pismem z 28 stycznia 2019 r. strona poinformowała, że opłaciła podatki z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w stosownych terminach. Podatek od wynagrodzeń pracowników za marzec i sierpień 2015 r. opłacony został zdaniem skarżącego we właściwym terminie. Strona podała, że z uwagi na upływ czasu około 4 lat, nie może szczegółowo opisać okoliczności powyższych opłat, może jedynie odesłać do przedstawionych zaświadczeń o niezaleganiu w podatkach. W ocenie skarżącego organ nie ma podstawy prawnej do żądania zwrotu środków z tytułu działalności gospodarczej po upływie 4 lat oraz wbrew zaświadczeniom organu podatkowego o dokonanych opłatach. Do pisma załączono zaświadczenie z 27 grudnia 2018 r.