Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przyznania płatności na zalesienie gruntów rolnych;
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Piotr Piszczek, Sędzia WSA - Beata Krajewska (spr.), Sędzia WSA - Madalińska-Urbaniak, Protokolant st. specjalista - Małgorzata Broniarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2013r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] grudnia 2010r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przyznania płatności na zalesienie gruntów rolnych; 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz A. B. kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. stwierdza, ze zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

Inne orzeczenia o symbolu:
6552
Inne orzeczenia z hasłem:
Środki unijne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Uzasadnienie strona 1/4

Wnioskiem złożonym w dniu [...] grudnia 2004r. A. B. wystąpił o przyznanie płatności na zalesianie gruntów rolnych na rok 2005. We wniosku zadeklarował do zalesienia na terenach o korzystnej konfiguracji powierzchnię 8,61 ha - iglaste i powierzchnię 3,43 ha - liściaste (łącznie 12,04 ha). Skarżący wystąpił także o premię pielęgnacyjną na 5 lat bez zastosowania repelentów na terenach o korzystnej konfiguracji na powierzchni 12,04 ha oraz o premię zalesieniową na 20 lat na powierzchni 12,04 ha. Wniosek obejmował działki ewidencyjne nr [...].

W dniu [...] maja 2005 r. Skarżący złożył oświadczenie o wykonaniu zalesienia zgodnie z planem zalesieniowym z dnia [...] grudnia 2004 r.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2005 r. Kierownik Biura Powiatowego ARiMR przyznał Wnioskodawcy płatność z tytułu wsparcia na zalesienie, a także premię pielęgnacyjną oraz premię zalesieniową. W związku z tym, iż decyzją uwzględniono w całości żądanie Strony, organ odstąpił od jej uzasadnienia.

W dniu 8 września 2010 r. Kierownik Biura skierował do Skarżącego wezwanie do złożenia wyjaśnień do wniosku o wypłatę pomocy na zalesianie na rok 2010. Organ wskazał, iż do Biura Powiatowego ARiMR w W. wpłynęła decyzja nr [...] z [...] stycznia 2009 r. wprowadzająca zmianę w operacie ewidencyjnym obrębu P. w jednostce rejestrowej [...] (działki nr [...]), zapisanej na E. B. Skarżący wyjaśnił, iż nie jest właścicielem działek objętych wnioskiem, gdyż grunty te zostały przekazane jego małoletniemu wówczas synowi jako darowizna.

Decyzją z dnia [...] października 2010 r. Dyrektor Oddziału Agencji stwierdził nieważność decyzji Kierownika Biura z dnia [...] sierpnia 2005r. w sprawie przyznania pomocy na zalesianie gruntów rolnych. W podstawie prawnej przywołano art. 156 § 1 pkt 3 i art. 158 § 1 k.p.a. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż warunkiem przyznania producentowi rolnemu płatności na zalesianie wskazanych we wniosku gruntów rolnych jest ustalenie, że wnioskodawca jest właścicielem tych działek rolnych.

Po rozpatrzeniu odwołania Strony Prezes ARiMR wydał w dniu [...] grudnia 2010r. decyzję, którą utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału z dnia [...] października 2010r. Organ odwoławczy potwierdził, że płatność na zalesianie jest udzielana producentowi rolnemu do działek rolnych stanowiących własność tego producenta rolnego albo jego małżonka lub współwłasność producenta rolnego, natomiast Skarżący nie jest właścicielem ani współwłaścicielem gruntów rolnych zadeklarowanych do zalesienia we wniosku z [...] grudnia 2005 r.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której A. B. wniósł o uchylenie decyzji organów obu instancji i umorzenie postępowania.

Jak zaznaczył w uzasadnieniu skargi, działał zawsze przed organami administracji jako przedstawiciel ustawowy małoletniego syna E. B., nie ukrywał tego faktu, gdyż złożył akt notarialny umowy sprzedaży i darowizny gruntów rolnych (rep. [...] nr [...] z [...] lipca 2003r.), mocą którego jego syn E. nabył grunty rolne.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6552
Inne orzeczenia z hasłem:
Środki unijne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa