Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Irena Jakubiec-Kudiura (spr.), Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska, Sędzia WSA - Arkadiusz Tomczak, Protokolant st. specjalista - Justyna Macewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi O.D. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) lipca 2018 r. nr (...) w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek uchyla zaskarżoną decyzję
Zaskarżoną decyzją z [...] lipca 2018 r. nr [...] po ponownym rozpatrzeniu sprawy z wniosku [...] Zakład Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w [...] utrzymał w mocy decyzję ZUS z [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia składek.
Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym sprawy:
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat [...]- [...] decyzją z [...] kwietnia 2018 r. odmówił [...] umorzenia składek z tytułu ubezpieczenia społecznego w łącznej kwocie [...] zł, ubezpieczenia zdrowotnego w łącznej kwocie [...] zł, na Fundusz Pracy w łącznej kwocie [....] zł za okresy wymienione w decyzji.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej i brakiem opłacania związanych z tym składek na rzecz ZUS powstało zadłużenie wskazane w decyzji.
ZUS wskazał, że pismem z [...] lutego 2018 r. uzupełnionym pismem z [...] kwietnia 2018 r. wnioskodawca zwrócił się o umorzenie zaległych składek.
ZUS w oparciu o zgromadzone w sprawie dokumenty i wyjaśnienia strony dotyczące jej sytuacji, ustalił stan faktyczny sprawy, przeanalizował obowiązujące przepisy prawa i decyzją z [...] kwietnia 2018 r. odmówił umorzenia istniejących zaległości.
ZUS wskazał, że zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 963 z późn. zm. - dalej sus) należności z tytułu nieopłaconych składek mogą być umarzane w całości lub w części jeśli uzna się, że są one całkowicie nieściągalne. Warunki całkowitej nieściągalności określa art. 28 ust. 3 powołanej ustawy, które w sprawie nie zaistniały w przypadku przesłanek określonych w pkt 1-5 tego przepisu, zaistniała natomiast przesłanka określona w jego pkt 6 tj. biorąc pod uwagę to, że wnioskodawca nie posiada żadnego majątku i nie uzyskuje dochodów jest oczywiste, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwot przekraczających wydatki egzekucyjne. Tym niemniej biorąc pod uwagę, że wnioskodawca zwrócił się także o rozłożenie należności na raty ZUS stwierdził, że umorzenie przedmiotowych należności byłoby aktem przedwczesnym i niezasadnym.
ZUS stwierdził ponadto, że należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonych będących równocześnie płatnikami składek na te ubezpieczenia mogą być w uzasadnionych przypadkach umarzane, pomimo braku ich całkowitej nieściągalności, na podstawie art. 28 ust. 3a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz.U. z 2003 r., Nr 141, poz. 1365 dalej- rozporządzenie). Odnosząc się do tej kwestii ZUS wskazał, że przesłanki określone w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia, nie mają miejsca w odniesieniu do wnioskodawcy, zaś jeśli chodzi o przesłankę określoną w pkt 3 w.w. przepisu, to jakkolwiek wnioskodawca od 2015 r. leczy się z powodu choroby maniakalno-depresyjnej i był w tymże roku z tego powodu trzykrotnie hospitalizowany, to nie dowodzi to faktu, że pozbawia go to całkowicie możliwości podjęcia zatrudnienia. Nadto nie przedstawił on również żadnego orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o niezdolności do podjęcia zatrudnienia. Tym samym w ocenie ZUS wyklucza to możliwość uwzględnienia jego wniosku.