Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Bożena Zwolenik (spr.), Sędzia WSA - Beata Blankiewicz- Wóltańska, Sędzia WSA - Michał Sowiński, Protokolant specjalista - Izabela Wrembel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi T. w O. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia przypadającej do zwrotu kwoty dofinansowania oddala skargę.
Przedmiotem skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej: "Skarżąca", "Beneficjent", "Spółka" lub "Strona") jest decyzja Ministra Inwestycji i Rozwoju (dalej: "Minister", "organ odwoławczy" lub "organ II instancji") z [...] czerwca 2018 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (dalej: "PARP" lub "organ I instancji") z [...] lutego 2017 r., nr [...], znak: [...], określającą obowiązek zwrotu przez Stronę kwoty 1 070 533,35 zł wraz z odsetkami.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:
Spółka w dniu 6 lipca 2010 r. zawarła z PARP umowę o dofinansowanie nr [...], przedmiotem której było dofinansowanie realizacji projektu pn. "Opracowanie koncepcji i wdrożenie do produkcji technologii wytwarzania materiałów termokurczliwych dla ciepłownictwa - [...] i [...]". Projekt miał być realizowany ze środków publicznych w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, Działanie 1.4 Wsparcie projektów celowych osi priorytetowej 1 Badania i rozwój nowoczesnych technologii Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013. W toku realizacji projektu podpisano szereg aneksów do ww. umowy.
Na podstawie § 4 ust. 2 Umowy oraz podpisanych aneksów, PARP zobowiązana była udzielić Beneficjentowi dofinansowania w maksymalnej wysokości 4 125 338,50 zł. Okres realizacji Projektu rozpoczynał się w dniu 1 maja 2010 r., a kończył w dniu 30 czerwca 2016 r. Nadto umowa o dofinansowanie, w § 6 ust. 10a i 10b, zobowiązywała Beneficjenta do złożenia wniosku o płatność końcową, rozliczającego wydatki kwalifikujące się do objęcia wsparciem, w tym wydatki rozliczające zaliczkę, nie później niż do 31 grudnia 2015 r.
Na realizację projektu Beneficjent otrzymał dofinansowanie w formie zaliczki w łącznej wysokości 4 098 872,27 zł. W toku realizacji projektu Beneficjent dokonał zwrotu środków w wysokości 179 800,70 zł (zwrot z 4 stycznia 2013 r.) oraz w wysokości 103,02 zł (zwrot z 5 stycznia 2015 r.).
W dniu 31 grudnia 2015 r. Beneficjent złożył wniosek o płatność pośrednią nr [...], w którym wykazał do rozliczenia wydatki poniesione w ramach projektu. Przedmiotowy wniosek o płatność został zatwierdzony na kwotę wydatków kwalifikowanych w wysokości 5 323 068,58 zł, w tym na kwotę dofinansowania w wysokości 2 661 534,29 zł i przekazany do PARP, która wezwała Spółkę do zwrotu niewykorzystanych środków zaliczki, tj. do zwrotu kwoty 1 257 434,26 zł wraz z odsetkami.
W odpowiedzi na wezwanie do zwrotu środków Beneficjent pismem z 26 kwietnia 2016 r. zwrócił się do PARP z prośbą o ponowną weryfikację wydatków ujętych do rozliczenia we wniosku o płatność w związku z wprowadzeniem zmian w harmonogramie rzeczowo-finansowym projektu.
Wskutek ponownej weryfikacji wydatków ujętych w tym wniosku PARP ostatecznie zatwierdziła ww. wniosek na kwotę wydatków kwalifikowanych w wysokości 3 028 338,92 zł, w tym na kwotę dofinansowania w wysokości 2 848 435,20 zł. Do rozliczenia zaliczki pozostała zatem kwota 1 070 533,35 zł. W związku z tym, PARP wezwała Beneficjenta do zwrotu ww. kwoty nierozliczonej zaliczki wraz z odsetkami.