Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Izabella Janson, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), Sędzia WSA - Bożena Zwolenik, Protokolant referent - Maryla Wiśniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2016 r. sprawy ze skargi F. Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za urządzenie gier na automatach o niskich wygranych; 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz F. Sp. z o.o. w W. kwotę 7 417 zł (słownie siedem tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Po rozpatrzeniu odwołania z dnia [...] listopada 2014 r. od decyzji Dyrektora Izby Celnej w W. nr [...] z dnia [...] października 2014 r. odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. nr [...] z dnia [...] marca 2014 r., Dyrektor Izby Celnej w W. decyzją z dnia [...] stycznia 2015 roku nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
W uzasadnieniu ww. decyzji przywołano m.in. następujące okoliczności faktyczne i prawne :
Naczelnik Urzędu Celnego [...] w W. decyzją nr z dnia [...] marca 2014 r. wymierzył F. Sp. z o.o. karę pieniężną w wysokości 560 187,00 zł za urządzanie gier na automatach o niskich wygranych bez zezwolenia w lipcu 2011 r.
Przedmiotowa decyzja została skutecznie doręczona Stronie reprezentowanej przez Pełnomocnika w dniu [...] marca 2014 r.
Pismem z dnia [...] maja 2014 r. Strona reprezentowana przez Pełnomocnika, złożyła odwołanie od powyższej decyzji, nadanym w Urzędzie Pocztowym W. w dniu [...] maja 2014 r.
Odwołanie wniesiono w dniu [...] maja 2014 r. zatem po upływie ustawowego terminu zakreślonego dla dokonania tego środka prawnego.
Pismem z dnia [...] maja 2014 r., Strona reprezentowana przez Pełnomocnika na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] marca 2014 r. które wg Strony polegało na rażącym naruszeniu prawa.
Po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] maja 2014 r. decyzją nr [...] z dnia [...] października 2014 r. Dyrektor Izby Celnej w W. odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji.
Uznając trafność powyższej decyzji organ przypomniał, że we wniosku Podatnika z dnia [...] maja 2014 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W., jako przesłankę stwierdzenia nieważności ww. decyzji wskazano art. 247 § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Jednak Dyrektor Izby Celnej w W. (w zaskarżonej decyzji) nie tylko przeanalizował decyzję Naczelnika Urzędu Celnego [...] w W. pod kątem przesłanki, o której mowa w art. 247 § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa, ale również zbadał pozostałe kryteria stwierdzenia nieważności enumeratywnie wymienione w art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej.
Analizując decyzję będącą przedmiotem postępowania nadzwyczajnego pod kątem przesłanki, o której mowa w art. 247 § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa organ zauważył że w celu rozstrzygnięcia tej kwestii niezbędne jest przeanalizowanie i dokonanie oceny, czy na tle obowiązujących przepisów prawa, wymierzenie kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry, rażąco naruszało przepisy prawa.
W związku z tym podkreślił że naruszenie prawa tylko wtedy powoduje nieważność decyzji, gdy ma charakter rażący, to znaczy, gdy decyzja została wydana wbrew nakazowi lub zakazowi ustanowionemu w przepisie prawnym, wbrew wszystkim przesłankom przepisu nadano prawa lub ich odmówiono, albo też wbrew tym przesłankom obarczono Podatnika obowiązkiem albo uchylono obowiązki. Zatem rażące naruszenie prawa występuje w sytuacji, gdy orzeczenie wydane przez organ w ewidentny sposób odbiega od obowiązującej normy prawnej, przy czym wykładnia tej normy nie budzi wątpliwości.