Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Barbara Mleczko-Jabłońska, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), Sędzia WSA - Małgorzata Rysz, Protokolant spec. - Mariusz Dzierzęcki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2011 r. sprawy ze skargi J. M. - PHU [...] na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wiążącej informacji taryfowej; - oddala skargę.
Po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Dyrektora Izby Celnej w [...] nr [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r. odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] Szef Służby Celnej decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. [...] utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
Decyzja organu odwoławczego została oparta na następujących ustaleniach i rozważaniach:
W dniu 23 marca 2010 r. do Izby Celnej w [...] wpłynął, wniosek o stwierdzenie nieważności czterech decyzji Dyrektora Izby Celnej w [...], tj:
[...] z dnia [...] listopada 2007 r.
[...] z dnia [...] listopada 2007 r.
[...] z dnia [...] listopada 2007 r.
[...] z dnia [...] listopada 2007 r.
W uzasadnieniu wniosku strona wskazała, że decyzje które dotyczą klasyfikacji tkanin [...],[...],[...],[...], są w sposób oczywisty wadliwe, ponieważ kod 5407613 nie dotyczy tkanin impregnowanych. Zdaniem strony w tych sprawach naruszono wszelkie zasady postępowania, przedłożono interes publiczny nad interes przedsiębiorcy, a organ celny kierował się interesem materialnym, fiskalnym Państwa zmierzając do nałożenia cła antydumpingowego. Ponadto organ celny był zobligowany w tych sprawach do:
1. zinterpretowania wszelkich wątpliwości na korzyść importera,
2. dokonania wykładni nieprecyzyjnych sformułowań Taryfy celnej na korzyść importera,
Zdaniem strony kwestionowane decyzje zostały wydane wbrew ewidentnym dowodom w postaci ekspertyzy rzeczoznawcy, który wskazał wprost kod celny, inny niż w decyzji WIT, badaniom Instytutu Włókiennictwa w Łodzi oraz oświadczeniom odbiorców, którzy wskazywali, że tkaniny należą do impregnowanych, w których efekt impregnacji jest widoczny gołym okiem.
Zdaniem strony objęcie tkanin impregnowanych w klasie tkanin jedynie barwionych narusza ten przepis; importer w żaden sposób bowiem nie jest w stanie wykazać zbieżności tkaniny z treścią wiążącej informacji taryfowej. Zdaniem strony ta okoliczność rodzi konieczność wyeliminowania z obrotu prawnego wadliwych decyzji.
W przedmiotowej sprawie dochodzi także do naruszenia rozporządzenia Komisji (WE) nr 1549/2006 z dnia 17 października 2006 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, a także rozporządzenia Rady (WE) nr 1487/2005 nadającego ostateczne cło antydumpingowe oraz ostatecznie pobierające tymczasowe cło nałożone na przewóz niektórych wykończonych tkanin z włókien poliestrowych pochodzących z [...].
W dniu [...] sierpnia 2010 r. Dyrektor Izby Celnej w [...] wydał decyzję którą odmówił stwierdzenia nieważności własnej decyzji z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...].
Organ odwoławczy uznał, iż rozstrzygnięcie to jest trafne podnosząc jednocześnie, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym, istotą którego jest jedynie ustalenie, czy dana decyzja dotknięta jest jedną z wad wymienionych w art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej.