Opuszczenie bez wymeldowania miejsca pobytu stałego, jako jedna z niezbędnych przesłanek wymeldowania, winno być rozumiane jako zaniechanie posiadania lokalu będącego dotychczasowym miejscem stałego pobytu i dobrowolne wyprowadzenie się do innego mieszkania.
Rezygnacja z prawa do przebywania w lokalu może nastąpić w sposób wyraźny, poprzez złożenie stosownego oświadczenia, ale również poprzez odpowiednie zachowanie, które w sposób nie budzący wątpliwości wyrażać będzie taką wolę danej osoby.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Dyrektora Domu Pomocy Społecznej "N.-P." w W.-M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 15 kwietnia 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy wymeldowania Marka P. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Decyzją z dnia 6 marca 2001 r. (...) Burmistrz Gminy W.-W. orzekł o odmowie wymeldowania Marka P. z pobytu stałego w lokalu nr 3, położonym przy ul. (...) w W.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że postępowanie administracyjne wszczęte zostało na wniosek Domu Pomocy Społecznej "N.-P." w W. W budynku DPS "N.-P." usytuowany jest m.in. lokal nr 3, stanowiący własność powiatową. "Niegdyś" lokal miał charakter mieszkania hotelowego. Dotycząca go umowa najmu została zawarta z nieżyjącą obecnie żoną uczestnika postępowania - Anną P., pielęgniarką w Domu Pomocy Społecznej. Po śmierci żony Marek P. nie występował o zawarcie nowej umowy, ale dotychczas nie opuścił miejsca stałego pobytu. Jego życie prywatne koncentruje się w dwóch lokalach, to jest w miejscu zameldowania oraz we wznoszonym przez niego budynku przy ul. (...) w W.
Organ orzekający stwierdził, że załączone do akt sprawy pisemne oświadczenia pracowników DPS "N.-P." nie mogą stanowić wystarczającego dowodu na okoliczność, że Marek P. opuścił miejsce zameldowania i gospodarstwo domowe prowadzi gdzie indziej. W tej sytuacji przesłanki wymeldowania z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ nie zostały spełnione.
Orzekając w następstwie odwołania Domu Pomocy Społecznej "N.-P." w W., decyzją z dnia 15 kwietnia 2001 r. (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.
Kolegium stwierdziło, że w przypadku Marka P. nie została spełniona druga przesłanka wymeldowania, to znaczy uczestnik postępowania nie opuścił zajmowanego lokalu. Z protokołu kontroli dyscypliny meldunkowej wynika, że nie można jednoznacznie określić, w którym z lokali koncentruje się głównie życie Marka P. W mieszkaniu przy ul. (...) znajdują się rzeczy i sprzęt gospodarstwa domowego uczestnika postępowania.
W skardze na powyższą decyzję Dyrektor Domu Pomocy Społecznej "N.-P." w W.-M. wniósł o jej uchylenie. Zarzucił naruszenie przepisów art. 9-10, art. 80-81 i art. 107 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Zdaniem skarżącego, nie znajduje oparcia w materiale dowodowym stanowisko, że mieszkający faktycznie we własnym budynku w W. Marek P. ma nadal zamiar stałego pobytu na terenie przedmiotowej nieruchomości. Przeprowadzone w tym zakresie postępowanie dowodowe było powierzchowne, a ocena dowodów dowolna. Organ orzekający nie podał również przyczyn dla których odmówił wiarygodności oświadczeniom dozorców i recepcjonistek stwierdzających, że uczestnik postępowania nie mieszka w miejscu zameldowania.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wniosło o jej oddalenie. Podtrzymało stanowisko i argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Kolegium stwierdziło także, że nie wdawało się w rozważania związane z posiadaniem przez Marka P. prawa do lokalu nr 3 przy ul. (...), ze względu na potwierdzenie faktu jego zamieszkiwania w miejscu zameldowania.