uchyla zaskarżona decyzje w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, że:
Zaskarżona decyzja wydana została w dniu 7.11.1997 r., tj. pod rządami ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach (...) /Dz.U. nr 68 poz. 436/, która obowiązuje od 31.07.1997 r. Ustawą tą w sposób istotny została zmieniona treść art. 21 ust. 2. Obecnie art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" stanowi, że pozbawia się uprawnień kombatanckich osobę, która pełniła służbę lub funkcję i była zatrudniona w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa i Informacji Wojskowej, a także nadzorujących je komórkach zwierzchnich związanych ze stosowaniem represji wobec osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej. Przez ustawę z dnia 25 kwietnia 1997 r. dodany został ust. 3 artykułu 21 o następującym brzmieniu:
"Nie stosuje się przepisu ust. 2 pkt 4 lit. "a" i "b" wobec osób
1/ które przedłożą dowody, że do wymienionych służb i organów zostały skierowane przez organizacje nniepodległościowe lub przez te organizacje były zwerbowane w celu udzielenia im pomocy;
2/ które przedłożą dowody, że podczas zatrudnienia, pełnienia służby lub funkcji w strukturach, jednostkach i na stanowiskach, o których mowa w ust. 2 w pkt 4 lit. "a" i "b" wykonywały wyłącznie zadania nie związane ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej."
W ust. 4 tego przepisu zawarto następujące uregulowanie prawne "przy orzekaniu w sprawach osób, o których mowa w ust. 3, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zasięga opinii powołanej przez niego komisji, składającej się z przedstawicieli stowarzyszeń /związków/ kombatanckich i osób represjonowanych, zgłoszonych przez Radę".
Innymi słowami należy stwierdzić, że obecnie obowiązująca ustawa z dnia 24 stycznia 1991 r. po nowelizacji, nadal przewiduje utratę uprawnień kombatanckich z mocy art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. "a" z przyczyn wymienionych w art. 21 ust. 2 w pkt 1, 3 i 4 z zastrzeżeniem jednak ust. 3 art. 21. To znaczy, że dana osoba traci uprawnienia kombatanckie, jeżeli była zatrudniona w organach bezpieczeństwa publicznego i Informacji Wojskowej, a także nadzorujących je komórkach jednostek zwierzchnich związanych ze stosowaniem represji wobec osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, chyba że przedłoży dowody, że została skierowana lub zwerbowana przez organizacje niepodległościowe w celu udzielania im pomocy, lub też przedłoży dowody, że podczas zatrudnienia, pełnienia służb lub funkcji w strukturach organów bezpieczeństwa publicznego lub Informacji Wojskowej wykonywała wyłącznie zadania nie związane ze zwalczaniem organizacji oraz osób działających na rzecz suwerenności i niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej. Ciężarem dowodu powyższych okoliczności ustawa obciąża osobę, która ma być pozbawiona uprawnień kombatanckich. Żeby jednak strona w tym postępowaniu mogła skutecznie skorzystać z powyższych uprawnień, musi być o tym powiadomiona przez organ orzekający.