skargę w pozostałej części w przedmiocie uchylenia postanowienia o zawieszeniu postępowania I instancji.
Tezy

Organ odwoławczy może umorzyć postępowanie co do istoty tylko wówczas, gdy w wyniku rozpoznania odwołania uchylił decyzję I instancji i stwierdził, że postępowanie przed tym organem jest bezprzedmiotowe /art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Umorzenie zaś postępowania I instancji przez organ II instancji przy okazji rozpoznania zażalenia na postanowienie incydentalne, wydane w toku postępowania, jest niedopuszczalne.

Stanowi bowiem rażące naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania wyrażonej w art. 15 Kpa i rażąco narusza powołany przepis art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa.

Sentencja

stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia w części dotyczącej umorzenia postępowania I instancji; odrzuca skargę w pozostałej części w przedmiocie uchylenia postanowienia o zawieszeniu postępowania I instancji.

Uzasadnienie strona 1/2

Aktem notarialnym z 7 sierpnia 1994 r. Henryk P. nabył od małżonków Lecha i Haliny M. wieczyste użytkowanie działki budowlanej nr 102 o pow. 288 m2, położonej w W. przy ul. Ś. nr 47 oraz własność znajdującego się na tej działce domu mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie szeregowej za kwotę 370.000.000 zł /przed denominacją/.

Małżonkowie Halina i Lech M. wystąpili równocześnie do organu do spraw ewidencji ludności z wnioskiem o wymeldowanie z pobytu stałego w omawianej nieruchomości, co też uczyniono. Następnie jednak Lech i Halina M. zameldowali się w budynku stanowiącym przedmiot umowy sprzedaży na pobyt czasowy, trwający dwa miesiące.

Henryk P. we wniosku z 26 października 1994 r. domagał się uchylenia czynności materialno-technicznej polegającej na zameldowaniu wymienionych w jego nieruchomości na pobyt czasowy twierdząc, że jako właściciel nie wyraził na to zgody. Natomiast małżonkowie M. wystąpili do Sądu Wojewódzkiego w W. z powództwem o unieważnienie aktu notarialnego, zarzucając, że pełnomocnik sprzedał ich nieruchomość po cenie znacznie zaniżonej.

Postanowieniem z 8 listopada 1994 r. opartym na art. 97 par. 1 pkt 1 Kpa Prezydent Miasta W. zawiesił postępowanie wszczęte na skutek wniosku Henryka P. o anulowanie zameldowania na pobyt czasowy, wywodząc, że na wynik tego postępowania będzie miało wpływ rozstrzygnięcie sprawy IC 791/94 toczącej się przed Sądem Wojewódzkim w W. o unieważnienie aktu notarialnego.

Po rozpatrzeniu zażalenia Henryka P. Wojewoda w W. postanowieniem z 24 listopada 1994 r. uchylił zaskarżone postanowienie i umorzył postępowanie pierwszej instancji jako bezprzedmiotowe. W motywach tegoż postanowienia podano, iż zawieszenie postępowania jest bezpodstawne, albowiem do zameldowania na pobyt czasowy nie przekraczający dwóch miesięcy nie jest potrzebne badanie uprawnień do przebywania w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie, a jedynie ustalenie, czy osoba zgłaszająca pobyt faktycznie zamieszkuje pod wskazanym adresem i tam przebywa. Ponieważ Lech i Halina M. zamieszkiwali w spornym budynku w chwili zgłoszenia wniosku o czasowe zameldowanie, przyjęcie zgłoszenia o ich pobycie pod wspomnianym adresem - zdaniem organu odwoławczego - było czynnością prawidłową. Czynność ta nie podlega zaskarżeniu. Postępowanie o jej uchylenie wszczęto więc bez podstawy prawnej, wobec czego należało je umorzyć na mocy art. 105 Kpa jako bezprzedmiotowe. W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Halina i Lech M. zarzucili naruszenie przepisów procesowych przez pozbawienie ich możliwości brania udziału w postępowaniu, co daje podstawę do wznowienia postępowania z przyczyny określonej w art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa.

Powołując się na powyższy zarzut, wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia jako niezgodnego z prawem.

Organ odwoławczy podtrzymał swoje stanowisko i w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Strona 1/2