1. Nie istnieje związek bezpośredni między prowadzeniem działalności gospodarczej w postaci transportu osobowego a posiadaniem budynku mieszkalnego z garażem.
Garaż bowiem w budynku mieszkalnym służy innym potrzebom wchodzącym w skład ogólnej funkcji mieszkalnej budynku mieszkalnego.
Posiadanie zaś garażu nie jest warunkiem koniecznym i niezbędnym dla prowadzenia transportu osobowego.
2. Zastosowanie przepisu prawa nie odpowiadającego sytuacji faktycznej ustalonej w sprawie musi doprowadzić do stwierdzenia, iż wydane w sprawie decyzje naruszają prawo materialne.
3. Zawarte w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych określenie "budynki lub ich części związane z prowadzoną działalnością gospodarczą" wymaga tylko wykazania, że działalność gospodarcza jest związana z tymi budynkami, zatem wystarczy wykazanie związku pośredniego tych budynków z wykonywaną działalnością gospodarczą.
Burmistrz Miasta S. decyzją z dnia 5 marca 1992 r. /nr 577/ dokonał wymiaru podatku od nieruchomości Mariana S. położonej przy ul. N. w S., na kwotę 482.300 złotych rocznie, w skład której weszła m.in. kwota 75.500 złotych za budynek mieszkalny o pow. użytkowej 151 m2 według stawki 500 złotych za 1 m2 i 330.000 złotych za część budynku o pow. 22 m2 według stawki 15.000 złotych za 1 m2 związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Odwołując się od decyzji organu I instancji w części dotyczącej opłaty za garaż Marian S. wnosił o jej zmianę i ustalenie opłaty za garaż według stawki przewidzianej dla garaży. Wywodził, że prowadzi działalność gospodarczą w postaci transportu osobowego, która nie pozostaje w żadnym związku z posiadanym garażem, gdyż ten służy wyłącznie jako miejsce przechowywania samochodu. Decyzja zaskarżona naruszyła zdaniem odwołującego się przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym we W. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji przedstawiając pogląd, że posiadanie garażu jest pośrednio związane z prowadzeniem transportu osobowego, co uzasadnia potraktowanie garażu jako części nieruchomości służącej wykonywaniu tej działalności, a to na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/.
W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Marian S. wnosił o uchylenie decyzji Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym we W. oraz decyzji Burmistrza Miasta S. Twierdził, że dla obciążenia nieruchomości opłatą według specjalnej stawki ustalonej dla nieruchomości, w której wykonuje się działalność gospodarczą, musi istnieć związek bezpośredni między działalnością, a nieruchomością. Związku takiego nie ma między garażem, a wykonywaniem transportu osobowego.
Odpowiadając na skargę organ II instancji wnosił o jej oddalenie. Wywodził, że wystarczającą przesłaną do zastosowania podwyższonej stawki opłaty jest fakt, że budynek lub jego część jest wykorzystywany przez podmiot gospodarczy i związany nawet pośrednio z wykonywaną działalnością gospodarczą. Przechowywanie w garażu samochodu, którym skarżący tę działalność prowadzi, stanowi o pośrednim związaniu nieruchomości z działalnością gospodarczą.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpatrzeniu stanu faktycznego i prawnego sprawy doszedł do następujących ustaleń i wniosków:
Skarga jest uzasadniona.
Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ przewiduje ustalenie przez Radę Gminy wysokości stawek podatku od nieruchomości ze wskazaniem rocznych stawek maksymalnych. Stanowi w pkt 2 stawkę 15.000 złotych od 1 m2 powierzchni użytkowej: