Właściciel gospodarstwa rolnego, pozostający w prawnie nie rozwiązanym związku małżeńskim, jest obowiązany opłacać składki na Fundusz Społecznego Ubezpieczenia Rolników również za małżonkę /art. 44 w związku z art. 2 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin - Dz.U. nr 40 poz. 268/.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Adolfa R. na decyzję Wojewody Legnickiego z dnia 7 lipca 1983 r. w przedmiocie wymiaru składki na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników.
Decyzją z dnia 30 kwietnia 1983 r. nr 220 Naczelnik Gminy K., działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 268/, ustalił Adolfowi R., właścicielowi 13,79 hektarowego gospodarstwa rolnego w K., składkę w wysokości 2.400 zł na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników w 1983 r.
Nie godząc się z wymiarem składki z tytułu ubezpieczenia żony, Adolf R. wniósł odwołanie do Wojewody Legnickiego, żądając jej zmiany przez zmniejszenie o kwotę 1.200 zł za żonę nie podlegającą temu ubezpieczeniu. W uzasadnieniu swego odwołania Adolf R. podał, że z żoną pozostaje w separacji, zamieszkuje ona w innej miejscowości, on sam zaś prowadzi własne gospodarstwo rolne przy pomocy rodziców emerytów. Uważa, że decyzja Naczelnika Gminy, obciążająca go dodatkową opłatą ubezpieczeniową za żonę, w tym zakresie jest dowolna i bezprawna, gdyż narusza postanowienia ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin, w szczególności art. 1 ust. 1 i 2 oraz art. 43 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.
Decyzją z dnia 7 lipca 1983 r. nr FN.IV-8252/2/83 wojewoda Legnicki utrzymał w mocy omawianą decyzję Naczelnika Gminy, przyjmując, że małżonka Adolfa R. należy do kręgu osób podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych w rozumieniu art. 2 cytowanej ustawy i z tych przyczyn obciążenie skarżącego opłatą na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników za dwie osoby, w tym w kwocie 1.200 zł za żonę, odpowiada materialnoprawnym podstawom rozstrzygnięcia.
Od decyzji organu administracji państwowej II instancji Adolf R. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, przytaczając te same zarzuty co w odwołaniu do Wojewody Legnickiego, wnosił skarżący o uchylenie decyzji organów obu instancji, albowiem - poza naruszeniem prawa - obciążenie go dodatkową opłatą jest karą i dolegliwością finansową za zawarcie związku małżeńskiego, skoro nie pozostaje we wspólności małżeńskiej, gdyż jego żona zamieszkuje stale w L. i nie ma nic wspólnego z prowadzonym przez niego gospodarstwem rolnym w K.
W odpowiedzi na skargę upoważniony przez Wojewodę dyrektor Wydziału Finansowego Urzędu Wojewódzkiego w Legnicy wniósł o jej oddalenie z przyczyn i motywów przyjętych w decyzji Wojewody Legnickiego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Trafnie przyjęto w zaskarżonej decyzji, iż krąg osób, podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych i ich rodzin, został wyraźnie sprecyzowany w art. 2 cytowanej ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że skarżący Adolf R., właściciel 13,79 hektarowego gospodarstwa rolnego w K., pozostaje w prawnie obowiązującym związku małżeńskim i wobec tego jest obowiązany - stosownie do art. 44 cytowanej ustawy - opłacać roczne składki na takie ubezpieczenie społeczne, obowiązujące zarówno jego osobę, jak i jego małżonkę w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. "b" omawianej ustawy.
Podniesiony przez skarżącego zarzut rozdzielności małżeńskiej /separacji/ nie ma istotnego znaczenia wobec prawnego trwania jego związku małżeńskiego. Z tych przyczyn decyzja organów administracji państwowej w zakresie wymiaru i wysokości składki za 1983 r. na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników z tytułu ubezpieczenia społecznego dwóch osób, w tym i małżonki skarżącego, odpowiada materialnoprawnym podstawom rozstrzygnięcia, wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 1 oraz art. 44 w związku z art. 1 cytowanej ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. W związku z powyższym skarga Adolfa R., z braku uzasadnionych podstaw, na mocy art. 207 par. 5 Kpa, podlegała oddaleniu.