uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego (...).
W toku postępowania organy skarbowe doszły do przekonania, że poniesionych przez stronę nakładów nie można uwzględnić albowiem nie wynika to z przepisów prawa.
Spór zatem dotyczy tego, czy poniesione przez skarżącego koszty związane z kontynuowaniem budowy cudzego jeszcze wówczas obiektu, można uwzględnić, pomniejszając w ten sposób podstawę wymiaru opłaty skarbowej, czy też nie.
Skoro zbywca nie kwestionuje, że sprzedawana przez niego nieruchomość jest mniej wartościowa, ponieważ nie nie można liczyć nakładów, które poczynił skarżący, to tym samym ów zbywca sprzedaje jedynie to co uważa za swoją własność.
Zdaniem organów skarbowych skarżący sobie sprzedawał swoją własność i od tej czynności także należy się opłata skarbowa.
Na żadne z tych pytań i wątpliwości organ nie odpowiedział.
W postępowaniu administracyjnym organy skarbowe wcale się takimi implikacjami nie zajmowały. Spowodowało to przyjęcie takiej wykładni art. 1 ust. 1 pkt 2 oraz art. 9 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 45 poz. 226/ - która stanowi naruszenie wskazanych unormowań w stopniu mającym wpływ na istotę rozstrzygnięcia.