Państwowy inspektor pracy, nakładając grzywnę w celu przymuszenia do wykonania decyzji - nakazu wypłaty należnego pracownikowi wynagrodzenia za pracę, powinien uwzględnić wszystkie istotne okoliczności dotyczące niewywiązywania się przez pracodawcę z tego obowiązku wobec pracownika.
Nadinspektor Okręgowego Inspektoratu Pracy w S. postanowieniem z 23 października 2002 r., wydanym na podstawie art. 119 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nałożył na spółkę z o.o. "J." w S. grzywnę w celu przymuszenia w kwocie 5.000 zł.
W zażaleniu wniesionym na powyższe postanowienie spółka podniosła, że zaległości w wypłacie wynagrodzeń pracowniczych powstały na skutek trudnej sytuacji firmy spowodowanej czynnikami od niej niezależnymi. W związku z tym nieterminowe wypłacanie wynagrodzeń nie wynika z celowego działania lub złej woli pracodawcy, lecz z braku wystarczającej ilości środków finansowych. W tej sytuacji nakładanie kar pieniężnych, w dodatku tak wysokich, jest nieuzasadnione i bardzo krzywdzące. Od wydania upomnień, tj. od 12 września 2002 r., wypłacono z tytułu wynagrodzeń i świadczeń pracowniczych kwotę 85.712,71 zł. Zapłacenie nałożonej grzywny oznacza opóźnienie wypłaty wynagrodzeń dla 9 pracownic, co jest sprzeczne z zaleceniem inspektora, aby nakaz płatniczy wykonać w trybie natychmiastowym. Strona żaląca się wniosła o uchylenie nałożonej grzywny.
Okręgowy inspektor pracy w S. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
Organ odwoławczy stwierdził, że w trakcie prowadzonych czynności kontrolnych w spółce z o.o. "J." ustalono, iż pracodawca zalega z wypłatą wynagrodzeń za pracę za miesiące od stycznia do maja 2002 r. dla 75 osób, za listopad i grudzień 2001 r. dla jednego pracownika, za październik i listopad 2000 r. dla 20 pracowników oraz wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego w 2002 r. dla 39 osób, w 2000 r. dla 7 pracowników. Ponadto w wyniku ponownej kontroli stwierdzono, iż pracodawca nie wypłacił 4 osobom wynagrodzenia za pracę za czerwiec 2002 r., ekwiwalentu za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe 3 pracownikom, wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego za 2002 r. dla 4 pracowników oraz odpraw pieniężnych z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy.
W związku z powyższym wydano nakazy zobowiązujące pracodawcę do spełnienia wymagań określonych w art. 85, art. 94 pkt 5 i art. 172 Kodeksu pracy oraz art. 10 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. 1990 nr 4 poz. 19 ze zm./. Decyzjom tym nadano rygor natychmiastowej wykonalności.
W trakcie kolejnej kontroli w spółce stwierdzono, że nakazy nie zostały wykonane, w związku z czym skierowano do pracodawcy upomnienia. Jednak w wyniku kontroli ponownie stwierdzono, że nakazy nadal wykonane nie zostały.
W celu doprowadzenia do wykonania przez pracodawcę obowiązku wypłaty pracownikom wynagrodzenia wszczęto na podstawie art. 122 par. 1 pkt 1 i 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji administracyjne postępowanie egzekucyjne. Postanowienie z dnia 23 października 2002 r. nakładające na spółkę z o.o. "J." grzywnę w celu przymuszenia w wysokości 5000 zł zostało doręczone pracodawcy wraz z tytułem wykonawczym 28 października 2002 r.