Wprowadzenie przez prawodawcę zasady, według której zakwestionowanie przez podatnika obliczenia i poboru podatku dokonanego przez płatnika bądź istnienia w takiej sytuacji w ogóle obowiązku podatkowego dokonać się może wyłącznie w trybie określonym w art. 175 par. 1 Kpa, oznacza, iż przewidziany w art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zwrot nadpłaconego lub nienależnie pobranego podatku nastąpić może tylko na mocy wcześniej wydanej na podstawie art. 175 par. 1 Kpa decyzji w przedmiocie obliczenia tego podatku bądź uznania nieistnienia obowiązku podatkowego.
Pismem z dnia 11 kwietnia 1997 r. Wielisław J. wystąpił do Urzędu Skarbowego w S. z żądaniem zwrotu podatku w kwocie 9.136,60 zł, jaki pobrany został od niego i odprowadzony przez Agencję Mieszkaniową. Stawiając to żądanie powołał się on na przepis par. 9 ust. 1 pkt 31 rozporządzenia Ministra Finansów z 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 35 poz. 173/. Do swego pisma załączył on m.in. kserokopie umowy zawartej przez siebie w dniu 24 lipca 1996 r. z Oddziałem Agencji Mieszkaniowej w S. w sprawie wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery.
Decyzją z dnia 15 maja 1997 r., wydaną na podstawie art. 104 par. 1 i art. 175 par. 1 Kpa, Urząd Skarbowy w S. odmówił Wielisławowi J. zwrotu zryczałtowanego podatku dochodowego w kwocie 9.136,60 zł pobranego przez Wojskową Agencję Mieszkaniową w S. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że podatek, którego zwrotu domaga się Wielisław J. pobrany został przez ww. agencję, działającą jako płatnik z tytułu przychodu w postaci ekwiwalentu pieniężnego wypłaconego w zamian za rezygnację z kwatery. Wypłata ww. ekwiwalentu nastąpiła w dniu 24 lipca 1996 r., zaś pobór zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20 proc. wypłaconego świadczenia nastąpił na podstawie przepisu art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ z żądaniem zwrotu niesłusznie pobranego przez płatnika podatku Wielisław J. wystąpił po upływie jednego miesiąca od dnia pobrania podatku, odmowa uwzględnienia jego żądania jest zasadna, uważa organ podatkowy I instancji.
Po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez Wielisława J., w którym nadal domagał się on zwrotu pobranego podatku, Izba Skarbowa w S. decyzją z dnia 18 sierpnia 1997 r., wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 30 ust. 1 pkt 4, art. 41 ust. 1 pkt 1 i art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, orzekła o utrzymaniu zaskarżonej decyzji.
Podzielając w pełni stanowisko organu I instancji co do tego, że ze względu na fakt zgłoszenia żądania po upływie nie podlegającego przywróceniu terminu jednego miesiąca od dnia pobrania podatku przez płatnika odmowne załatwienie żądania przez ten organ było w pełni uzasadnione, organ odwoławczy odniósł się też w uzasadnieniu swej decyzji do podniesionego w odwołaniu zarzutu braku zapoznania podatnika z przepisami prawa, uznając ten zarzut za niezasadny w świetle treści sporządzonego w Urzędzie Skarbowym w S. w dniu 15 maja 1997 r. protokołu zapoznania podatnika z aktami sprawy. Chybiony jest też, zdaniem organu odwoławczego podniesiony w odwołaniu zarzut naruszenia przepisu par. 9 ust. 1 pkt 31 rozporządzenia Ministra Finansów z 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazując na fakt, że przydział kwatery nastąpił w okresie pełnienia przez Wielisława J. służby wojskowej, zaś wypłata ekwiwalentu za rezygnację z przydzielonej kwatery miała miejsce już po jego przejściu na emeryturę, uważa organ odwoławczy, że przychód z tytułu tego ekwiwalentu podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 20 proc. uzyskanego przychodu, tj. na zasadach określonych w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.