Zasada zaufania obywatela do państwa i stanowionego w nim prawa upoważnia podatników do takiej interpretacji gałęzi i branż Klasyfikacji Usług, która była stosowana przed wejściem w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia 10 stycznia 1994 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 104 Kpa, art. 5 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 18 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 11 ze zm./ oraz na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, ustalił należny od Marka C. podatek od towarów i usług za 1993 r. w wysokości 720.298.000 st. zł wraz z odsetkami w kwocie 74.109.000 st. zł do dnia 10 stycznia 1994 r. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że zobowiązanie w zakresie podatku od towarów i usług ustalono w oparciu o protokół z kontroli przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Skarbowego oraz że zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług przychód osiągnięty przez Marka C. z działalności w zakresie najmu lokali użytkowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22 proc. Biorąc pod uwagę wysokość przychodu osiągniętego w okresie od 5 lipca 1993 r. do końca listopada 1993 r. należny podatek VAT ustalono w wysokości wyżej wskazanej.
W odwołaniu od tej decyzji Marek C. zakwestionował zasadność powyższego ustalenia stwierdzając, że prowadzona przezeń działalność polegająca na wynajmie lokali użytkowych zaliczona została przez Wojewódzki Urząd Statystyczny do branży 741 według Klasyfikacji Usług, składającej się z podbranży 74101 - wynajem lokali niemieszkalnych użytkowych. Zgodnie z art. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o usługach, to rozumie się przez to usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej. Załącznik nr 2 do wyżej wymienionej ustawy zawiera wykaz usług zwolnionych od podatku od towarów i usług, wśród których znajdują się także usługi określone symbolem 74 Klasyfikacji Usług. Organy podatkowe nie są upoważnione do klasyfikowania rodzaju wykonywanej przez podatnika działalności, gdyż uprawnienia takie przysługują jedynie Głównemu Urzędowi Statystycznemu i podległym mu Wojewódzkim Urzędom Statystycznym /art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o statystyce państwowej - Dz.U. 1989 nr 40 poz. 221/. Po rozpatrzeniu tego odwołania Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 24 marca 1994 r., wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. (...) Organ odwoławczy wskazał w uzasadnieniu swej decyzji, że (...) założeniem ustawodawcy od samego początku było, aby usługi polegające na wynajmie lokali użytkowych w budynkach niemieszkalnych - należące w okresie obowiązywania przepisów o podatku obrotowym do branży 741 "Wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych" mieszczącej się w Klasyfikacji Usług w grupie 74 "Usługi mieszkaniowe" i zwolnione od podatku obrotowego - zostały jednak opodatkowane podatkiem VAT. O takim założeniu ustawodawcy świadczyły szeroko publikowane - w okresie vacatio legis omawianej ustawy - artykuły, jak również liczne szkolenia i seminaria organizowane dla podatników przez organy podatkowe, w których informowano m.in., iż jedynie wynajem lokali użytkowych w budynkach mieszkalnych można zaliczyć do usług zwolnionych od opodatkowania, zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, wszystkie zaś inne usługi polegające na wynajmie pomieszczeń użytkowych /w tym w budynkach niemieszkalnych/ powinny podlegać opodatkowaniu według stawki VAT w wysokości 22 proc. (...)