1. Pojęcie dostępu do drogi publicznej należy odnosić do języka potocznego i rozumieć jako możliwość swobodnego wjazdu i wyjazdu z nieruchomości, z budynku lub innego obiektu na drogę publiczną, przy uwzględnieniu konkretnych, miejscowych warunków, przy czym chodzi tu właśnie o "dostęp" co z pewnością obejmuje nie tylko parametry techniczne ale przede wszystkim funkcję dostępu /np. wjazd o szerokości 1 m umożliwi "dostęp" do drogi dla rowerzysty ale nie umożliwi "dostępu" osobie kierującej samochodem/.
2. Ograniczenie /uniemożliwienie/ dostępu do drogi publicznej wkracza w sferę interesu prawnego, co najmniej w prawo swobodnej działalności gospodarczej zagwarantowanej nie tylko w ustawie o działalności gospodarczej ale również w przepisach konstytucyjnych.
3. Udzielenie pozwolenia na budowę bez zapewnienia dostępu do drogi publicznej oznacza wystąpienie przesłanki określonej w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa z uwagi na wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę z rażącym naruszeniem art. 5 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Elżbiety K. na decyzję Wojewody Z. z dnia 30 marca 2001 r. (...) w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na budowę uchyla zaskarżoną decyzję, (...).
Decyzją z dnia 30 grudnia 2000 r. Starosta M., działając na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ oraz art. 104 Kpa - zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę dla Powiatowego Zarządu Dróg w M., obejmującą modernizację dróg powiatowych nr 11-127 i 11-119 wraz z ciągami pieszymi i kanalizacją burzową oraz modernizację infrastruktury w obrębie skrzyżowania dróg nr 11-127 i 11-119 w miejscowości T. gm. N.-P., na działkach o nr ewidencyjnych gruntu 61 i 350, obręb T.
Na podstawie art. 107 par. 4 Kpa organ odstąpił od uzasadnienia decyzji, gdyż uwzględniła ona w całości żądanie strony.
Od powyższej decyzji odwołanie złożyła Elżbieta K. stwierdzając, że szerokość utwardzonej drogi prowadzącej do jej posesji umożliwi dojazd samochodom osobowym, furmankom ale nie pozwoli na wjazd pojazdom o dużych gabarytach. Odwołująca podkreśliła, że prowadzi działalność gospodarczą /usługi komunalne/ i sprzęt którym się posługuje posiada duże gabaryty. Poruszanie się nim na drodze o szerokości 2 m i skrętach 90 stopni, nie będzie możliwe. W związku z tym odwołująca się zaproponowała aby dojazd do jej gospodarstwa rolnego odbywał się bezpośrednio z drogi publicznej. Takie rozwiązanie będzie najbardziej dogodne również dla sąsiadów, inwestora i wykonawcy.
Decyzją z dnia 30 marca 2001 r. Wojewoda Z., działając na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa w związku z art. 28 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ po rozpatrzeniu odwołania Elżbiety K. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że inwestor wraz z wnioskiem o pozwolenie na budowę przedłożył dokumenty wymagane przepisami Prawa budowlanego /art. 33 ust. 2 pkt 1-3/ w tym dowód prawa dysponowania nieruchomością na cele budowlane, projekt budowlany sporządzony przez osoby uprawnione wraz z wymaganymi uzgodnieniami oraz decyzję z dnia 18.07.2000 r. ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na modernizacji dróg powiatowych o numerach 11-19 i 11-127 w miejscowości T. gm. N.-P. Projektowana modernizacja dróg powiatowych nr 1 11-19 i 1 1-127 w m. T. polegająca na poszerzeniu istniejącej nawierzchni, wykonaniu ciągów pieszych, kanalizacji burzowej, zatok autobusowych oraz wypustów ulicznych nie narusza ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy N.-P., zatwierdzonego uchwałą nr XI/35/90 z dnia 26.04.1990 r. /Dz.Urz. Woj. G. nr 5/91, poz. 22 z dnia 3.03.1991 r./.
Zdaniem organu odwołująca nie wykazała naruszenia swojego interesu, w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ w związku z usytuowaniem zatoki autobusowej. Zawarte w odwołaniu zarzuty dotyczące utrudnienia dojazdu do działki skarżącej nie znajdują potwierdzenia. Zatoka autobusowa ze względów na bezpieczeństwo ruchu została zlokalizowana zgodnie z przepisem par. 119 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie /Dz.U. 1999 nr 43 poz. 430/. Ponadto zatwierdzona dokumentacja budowlana przewiduje dojazd do sąsiadujących z zatoką autobusową posesji drogą wspomagającą, stanowiącą łącznik z drogą powiatową.