Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Jaździński, Sędziowie Sędzia NSA Zygmunt Chorzępa,, Asesor WSA Nadzieja Karczmarczyk, Protokolant Krzysztof Kapelczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2004 r. sprawy ze skargi A.B., R.B., K.B. - wspólników S.C. "A." w L. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie długu celnego o d d a l a skargę.-
Decyzją z dnia [...] r., Nr [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), art. 13 § 1, § 3, art. 19 § 1 i § 3, art. 20 § 1 i 2, art. 83 i art. 85 § 1 ustawy z dnia 9.01.1997 r. - Kodeks celny (Dz.U. Nr 23, poz. 117 ze zm.), § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 19.12.1997 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz.U. Nr 158, poz. 1047), art. 13, art. 16 i art. 32 Protokołu 4 Układu Europejskiego, zmienionego Porozumieniem między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi podpisanym w Brukseli dnia 24 czerwca 1997 r. (zał. do Dz.U. z 1997 r., Nr 104, poz. 62 i z 1999 r., Nr 30, poz. 1084), a także § 11 ust. 1 i § 13 rozporządzenia Rady Ministrów z 15.10.1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towaru, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia (Dz.U. Nr 130, poz. 851 ze zm.), Prezes Głównego Urzędu Ceł orzekł o uchyleniu wydanej wobec firmy "A." - spółka cywilna w składzie K. B., A. B. i R. B. z siedzibą w L. - decyzji Dyrektora Urzędu Celnego z dnia [...] r., Nr [...], w części dotyczącej określenia wysokości stawki celnej i kwoty długu celnego wobec towarów objętych zgłoszeniami celnymi: z [...] r. Nr [...], z [...] r. Nr [...] i z [...] r. Nr [...] i w tym zakresie orzekł o zastosowaniu stawki celnej 60 %, zaś wysokość długu celnego określił odpowiednio na kwoty: [...] zł, [...] zł i [...] zł.
W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że na podstawie kolejnych zgłoszeń celnych Dyrektor Urzędu Celnego objął procedurą dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym towar w postaci odzieży używanej importowanej z Niemiec, wobec którego dla wymiaru należności celnych przyjęto obniżoną stawkę celną przewidzianą dla towarów pochodzących z krajów Unii Europejskiej na podstawie dołączonych do zgłoszeń celnych faktur zawierających deklaracje eksportera o preferencyjnym pochodzeniu towaru. Faktury te wraz deklaracją eksportera przekazane zostały przez polskie władze celne do weryfikacji władzom celnym państwa eksportera. Pismem z dnia [...] r. władze celne państwa eksportera poinformowały, iż przeprowadzona weryfikacja wykazała, że towary objęte deklaracją eksportera nie są towarami pochodzącymi w rozumieniu Protokołu 4 Układu Europejskiego, wobec czego wszczęte zostało z urzędu postępowanie celne, w wyniku którego wydana została przez Dyrektora Urzędu Celnego decyzja uznająca wskazane zgłoszenia celne za nieprawidłowe i wymierzająca należności celne dla importowanych towarów z zastosowaniem autonomicznej stawki celnej w wysokości 60 podwyższonej o 100 %, od której to decyzji wniesione zostały odwołania.
Wynika dalej z uzasadnienia omawianej decyzji Prezesa Głównego Urzędu Ceł, że rozpatrując sprawę na skutek wniesionego odwołania w pełni podzielił on stanowisko organu pierwszej instancji w kwestii nieprawidłowości spornych zgłoszeń celnych. Wskazując przede wszystkim na regulacje art. 13 Kodeksu celnego, zgodnie z którym cła określane są na podstawie Taryfy celnej obejmującej obniżone stawki celne określone w umowach zawartych przez Rzeczpospolitą Polską z niektórymi krajami lub grupami krajów i że stawki te stosowane są na wniosek zgłaszającego, o ile towary, do których się to odnosi, spełniają warunki do ich zastosowania, organ odwoławczy wskazał również, iż obowiązujące w dniu dokonania zgłoszenia celnego przepisy postanowień wstępnych Taryfy celnej oraz postanowienia art. 13 i art. 16 Protokołu 4 Układu Europejskiego wprowadzają możliwość stosowania stawek celnych obniżonych w przypadku jednoczesnego spełnienia określonych warunków, a mianowicie warunku pochodzenia towaru z obszaru Unii Europejskiej w rozumieniu postanowień Protokołu 4 Układu Europejskiego, warunku udokumentowania takiego pochodzenia towaru prawidłowo sporządzonym świadectwem przewozowym EUR 1 lub deklaracją na fakturze oraz warunku bezpośredniego przywozu towaru do Polski. Organ odwoławczy przywołał dalej uregulowanie zawarte w art. 32 Protokołu 4, w myśl którego dodatkowa weryfikacja dowodów pochodzenia towaru przeprowadzana jest wyrywkowo lub wtedy, gdy władze celne kraju importu mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności tych dokumentów, statusu pochodzenia sprawdzanych produktów lub wypełnienia innych wymogów tego Protokołu, stwierdzając w konsekwencji, iż to właśnie w oparciu o postanowienia tej regulacji została przeprowadzona weryfikacja postimportowa w rozpatrywanej sprawie, polegająca na sprawdzeniu deklaracji sporządzonej przez eksportera na przedłożonych przy odprawie celnej fakturach, która wykazała, iż towary będące przedmiotem importu nie są towarami pochodzącymi w rozumieniu Protokołu 4 Układu Europejskiego.