1. art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ /w brzmieniu obowiązującym w 1998 r./ dotyczy wyłącznie podatników dokonujących jednocześnie sprzedaży towarów opodatkowanych i zwolnionych od podatku od towarów i usług i nie ma zastosowania do podatników wykonujących czynności nie wymienione w art. 2 tej ustawy oraz równocześnie odmawiających podatnikom prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towarów i usług związanych ze sprzedażą nie podlegającą opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 19 ustawy. Wykładnia przepisów ustawy o VAT pozwala na stwierdzenie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tylko czynności wymienione enumeratywnie w art. 2 i tylko do tych czynności mają zastosowanie jej przepisy. Czynności te można podzielić na opodatkowane i zwolnione od podatku. Inne czynności dokonywane przez podatników pozostają poza regulacją ustawy o VAT i nie rodzą obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, a w konsekwencji konkretnego zobowiązania podatkowego. Jeśli więc nie powstaje zobowiązanie podatkowe, to nie występuje podatek należny, a zatem nie można dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki związane z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu.
2. Sprzedaż ze składu celnego nie może być uznana za import lub eksport towaru z uwagi na brak jego wprowadzenia na "polski obszar celny" i brak "potwierdzenia przez graniczny urząd celny wywozu towarów poza państwową granicę Rzeczypospolitej Polskiej". Oznacza to, że sprzedaż towarów wprost za granicę pozostaje poza zakresem przedmiotowym ustawy o VAT i nie rodzi powstania obowiązku podatkowego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "K." s.c. Export-Import - Zbigniew I., Artur K., Krzysztof K., Dariusz Ł. w P. na decyzje Izby Skarbowej w Rz. z dnia 6 września 1999 r. - (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec, sierpień, wrzesień, październik i grudzień 1998 r., - uchyla zaskarżone decyzje; (...).
Izba Skarbowa w Rz. pięcioma decyzjami z dnia 6 września 1999 r., po rozpatrzeniu odwołania "K." s.c. Export-Import w P., utrzymała w mocy decyzje Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Rz. z dnia 31 maja 1999 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług w 1998 roku:
- za marzec w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w wysokości 115.516 zł, określenia zaległości podatkowej w wysokości 44.008 zł oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 13.202 zł;
- za sierpień w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w wysokości 117.803 zł, określenia zaległości podatkowej w tej samej kwocie, określenia zawyżonego zwrotu podatku w wysokości 423 zł oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 5.466 zł;
- za wrzesień w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w wysokości 163.458 zł, określenia zaległości podatkowej w wysokości 7.002 zł oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 2.100 zł;
- za październik w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w wysokości 41.084 zł, określenia zaległości podatkowej w wysokości 8.639 zł oraz ustalenia kwoty dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 2.591 zł;
- za grudzień w sprawie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w wysokości 64.245 zł, określenia kwoty podatku do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 1.863 zł oraz ustalenia kwoty dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 3.807 zł.
W podstawie prawnej zaskarżonej decyzji Izba Skarbowa powołała art. 233 par. 1 pkt 1, art. 122, art. 187 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm. - zwanej dalej Ordynacją podatkową/, art. 2, art. 20 ust. 2, art. 27 ust. 4, 5 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. - zwanej dalej ustawą o VAT/ oraz art. 97 par. 1 pkt 1, art. 102 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./. Organ pierwszej instancji dodatkowo w materialnoprawnej podstawie swych decyzji powołał art. 5, art. 10 ust. 2, art. 13, art. 15 ust. 1 i 2, art. 18, art. 21 ust. 1 oraz art. 26 ustawy o VAT.
W uzasadnieniu zaskarżonych decyzji podano, że przeprowadzone w Spółce "K." postępowanie kontrolne za 1998 rok wykazało m.in. zawyżenie podatku naliczonego przez nieodliczenie od całości podatku naliczonego części podatku naliczonego związanego ze sprzedażą niepodlegającą opodatkowaniu. Spółka "K." w kontrolowanym okresie dokonywała sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług /sprzedaż obuwia włoskiego dopuszczonego do obrotu w kraju/ oraz sprzedaży nie podlegającej opodatkowaniu /sprzedaż obuwia bezpośrednio ze składu celnego za granicę - procedurą tranzytu/. W prowadzonej ewidencji zakupu Spółka nie wyodrębniła wydatków związanych ze sprzedażą opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu oraz wykazała podatek naliczony od zakupionych towarów handlowych, a także podatek naliczony od pozostałych wydatków związanych z prowadzoną działalnością, czym naruszyła przepis art. 2 i art. 20 ust. 2 ustawy o VAT. Również w deklaracjach VAT-7 ujmowała całość podatku naliczonego. Ponieważ Spółka nie wyodrębniła w prowadzonej ewidencji podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu, kontrolujący w celu dokonania takiego podziału, zastosowali w stosunku do podatku naliczonego od pozostałych wydatków współczynnik wynikający z udziału sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu w sprzedaży ogółem osiągniętej w poszczególnych miesiącach 1998 roku. Mając na uwadze ujawnione w trakcie kontroli nieprawidłowości, Inspektor Kontroli Skarbowej wydał opisane na wstępie rozstrzygnięcia.