Nie jest możliwe wznowienie postępowania w sytuacji, gdy strona składając wniosek ograniczy się do wskazania określonych paragrafów art. 145 Kpa, nie wyjaśniając na czym wymienione w nich kwalifikowane wady postępowania w danej sprawie polegają. Jeżeli składający podanie nie zadośćuczyni temu obowiązkowi, organ winien wezwać go na podstawie art. 64 Kpa do jego uzupełnienia pod rygorem przewidzianych w tym przepisie skutków prawnych. Należy to uczynić przed wydaniem postanowienia o wznowieniu postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Czesława P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rz. z dnia 18 grudnia 2001 r. (...) w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego dotyczącego zmiany stanu wody na gruncie - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy Cz. z dnia 12 listopada 2001 r. (...), a także decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rz. z dnia 4 października 2001 r. (...) i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy w Cz. z dnia 4 września 2000 r. (...) jak również postanowienie tegoż Wójta z dnia 26 lipca 2001 r. (...).
Decyzją z dnia 18 grudnia 2001 r. (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rz. uchyliło w całości decyzję Wójta Gminy Cz. z dnia 12 listopada 2001 r. (...) odmawiającą uchylenia decyzji własnej z dnia 17 lipca 2000 r. w przedmiocie odmowy uwzględnienia wniosku Wacława Z. o uregulowania stosunków wodnych w rejonie działki nr 444/2, na działce nr 440 stanowiącej własność Czesława P. i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
Jako jej podstawę prawną Kolegium wskazało przepis art. 138 par. 2 Kpa.
Z uzasadnienia decyzji i akt postępowania w sprawie wynika, że wspomnianą wcześniej ostateczną decyzją z dnia 17 listopada 2000 r. Wójt Gminy Cz. orzekł o odmowie uwzględnienia wniosku Wacława Z. o uregulowanie stosunków wodnych w rejonie jego działki nr 442/2, na działce nr 440 będącej własnością Czesława P.
Wnioskodawca domagał się zaprzestania odprowadzania wód opadowych wodnicą biegnącą przez działkę Cz. P. do zakrzaczonego wąwozu pomiędzy działka 440 a 442, twierdząc, że może to spowodować podmakanie jego działki.
W dniu 4 lipca 2001 r. Wacław Z. złożył wniosek o wznowienie postępowania zakończonego tą decyzja powołując się na przepis art. 145 par. 1 i 5 Kpa.
Postanowieniem z dnia 26 lipca 2001 r. Wójt Gminy Cz. wznowił postępowanie w tej sprawie, informując jednocześnie wnioskodawcę, że rozpatrzenie sprawy nastąpi po pisemnym udokumentowaniu przyczyn wznowienia i dodając, że zgodnie z art. 145 par. 1 pkt 1 Kpa sfałszowanie dowodów musi być stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu, zaś podług art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa ujawnione okoliczności lub dowody istotne dla sprawy muszą być nowe, po raz pierwszy ujawnione przez stronę. W uzasadnieniu postanowienia zaznaczył, że wnioskodawca nie podał dowodów potwierdzających zarzuty z tych artykułów.
W dalszej kolejności tenże Wójt decyzją z dnia 4 września 2001 r. (...) odmówił uchylenia decyzji z dnia 17 lipca 2000 r. W jej podstawie prawnej wskazał art. 151 par. 1 pkt 1 Kpa.
W motywach decyzji podniósł, że w piśmie z dnia 24 sierpnia 2001 r. Wacław Z., jako przyczyny uzasadniające wznowienie postępowania wskazał, że strona przeciwna przedstawiła 6 świadków, zaś po jego stronie występował tylko jeden świadek oraz ojciec wnioskodawcy, jako jego pełnomocnik. Stworzyło to dlań niekorzystną sytuację, nadto jego świadek dla zachowania stosunków dobrosąsiedzkich uległ presji zeznań pozostałych świadków. Świadkowie ci byli stronniczy i przedstawili nieprawdziwie obraz sprawy nakreślony im przez Czesław P., bowiem nie znali jej szczegółów. Przedstawiciele Urzędu nie rozpatrzyli sprawy wnikliwie i też działali stronniczo. Decyzja była niesprawiedliwa a jego ojciec reprezentujący na rozprawie jego interesy nie wyraził zgody na kierowanie wód opadowych na jego działkę. Do pisma dołączył on oświadczenia trzech osób, tj. swojej siostry i sióstr matki, które stwierdzają, że nigdy nie było wodnicy między działkami nr 444/2 i 440.
W ocenie organu okoliczności przedstawione w piśmie i oświadczenia te nie spełniają wymogów art. 145 par. 1 pkt 1 i 5 Kpa. Mogły być one rozpatrywane w postępowaniu zakończonym decyzją ostateczną, nie mogą natomiast stanowić podstawy do jej uchylenia, jako, że nie można uznać za fałszywe identycznych zeznań siedmiu świadków tylko, dlatego że różnią się one od twierdzeń wnioskodawcy.