Podatnik nie może skutecznie powoływać się na fakt przyjmowania od niego przez urząd skarbowy deklaracji podatkowych, jako na okoliczność wpływającą na to czy był bądź nie był zwolniony od podatku od towarów i usług, skoro w 1994 r. był on zwolniony od tego podatku z mocy prawa - art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/.
Podatnik w 1993 r. osiągnął obrót w wysokości 20 mln starych złotych.
Nie zrezygnował z przysługującego mu zwolnienia przed początkiem miesiąca, w którym de facto zrezygnował ze zwolnienia i rozpoczął składanie deklaracji. W związku z tym w 1994 r. był z mocy prawa zwolniony od tego podatku. W tym stanie faktycznym, urząd skarbowy orzekł wobec podatnika za kwiecień 1994 r. utratę prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, bowiem podatnik nie był uprawniony do otrzymywania faktur VAT, wobec czego nie mógł mimo wejścia w posiadanie takiej faktury odliczyć podatku naliczonego określonego w tej fakturze od podatku należnego określonego w fakturze, którą sam wystawił dla innego podatnika.
Ponadto podatnik, który wystawi fakturę VAT z wyodrębnioną kwotą podatku, zobowiązany jest do jej zapłaty nawet wtedy, gdy nie podlegał opodatkowaniu. Nie wpłynął także do urzędu skarbowego żaden wniosek o przywrócenie terminu na złożenie oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku oddalającym skargę podatnika, stwierdził, iż:
Słuszne było stanowisko organów podatkowych, że podatnik nie mógł korzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w myśl art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/, bowiem z mocy art. 14 ust. 2 tejże ustawy w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 1994 r. był on zwolniony od tego podatku, a przed 1 kwietnia 1994 r. nie złożył oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia. Jako zwolniony od podatku VAT podatnik nie mógł sam wystawić faktury ani też przyjąć faktury co wynika z par. 17 i par. 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176/, w związku z tym nie mógł także korzystać z dobrodziejstwa art. 19 ust. 1 ustawy. Skoro podatnik wbrew postanowieniom par. 18 ust. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia wystawił fakturę i wykazał w niej kwotę podatku obowiązany jest zgodnie z art. 33 ustawy o podatku od towarów i usług do zapłacenia tego podatku, bez względu na to, iż był on zwolniony z podatku. W kwietniu 1994 r. skarżący otrzymując i wystawiając fakturę VAT działał wbrew przepisom wyżej wymienionego rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r. wobec czego nie mógł korzystać z obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, o czym przesądza art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.
Podatnik nie może skutecznie powoływać się na fakt przyjmowania od niego przez urząd skarbowy deklaracji podatkowych, jako na okoliczność wpływającą na to czy był bądź nie był zwolniony od podatku od towarów i usług, skoro w 1994 r. był on zwolniony od tego podatku z mocy prawa - art. 14 ust. 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy.