Jeżeli jedna ze stron w tej samej sprawie złoży odwołanie i uzyska decyzję ostateczną, oznacza to, że w rozumieniu art. 198 Kpa wyczerpany został tok instancji w postępowaniu administracyjnym wobec pozostałych stron, bez względu na to, która z nich złożyła odwołanie.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Henryki K. na decyzję Dyrektora Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w K. z dnia 30 czerwca 1989 r. w przedmiocie cofnięcia przydziału pomieszczenia i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od tego organu kwotę złotych pięć tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Na wniosek Marianny C. z dnia 7 listopada 1988 r. decyzją z dnia 3 maja 1989 r. nr GKM-8174/11/89 Kierownik Wydziału Planowania, Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Miasta i Gminy w J. cofnął przydział jednego pokoju o powierzchni około 16 m2 Henryce K., zamieszkałej w J. przy ul. A.C. nr 6, usytuowanego na pierwszym piętrze /poddaszu/ budynku, i odmówił przyznania tego pokoju w ramach rozgęszczenia na rzecz Marianny C., zamieszkałej w J. przy ul. A.C. nr 6 m 3. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podał, że Henryka K. zajmuje lokal, który składa się z jednego pokoju, kuchni i łazienki, o ogólnej powierzchni użytkowej 44,19 m2, w tym mieszkalnej 23,29 m2, który położony jest na parterze budynku. Oprócz tego lokalu Henryka K. zajmuje jeden pokój o powierzchni około 16 m2 na pierwszym piętrze /poddaszu/, który został jej przydzielony pod koniec lat sześćdziesiątych ze względu na liczną rodzinę /7 osób/. Obecnie pokoje te zajmują samotnie Henryka K. na parterze i Małgorzata P. na poddaszu. Wobec tego, że pokoje te nie stanowią jednego mieszkania, oraz ze względu na to, że dla dwóch osób wystarczająca jest powierzchnia jednego pokoju na parterze, postanowiono Henryce K. cofnąć przydział lokalu na poddaszu. O lokal ten wystąpiła Marianna C. Najemcą lokalu nr 3 przy ul. A.C. nr 6 jest mąż wnioskodawczyni. Lokal ten składa się z dwóch pokoi, kuchni i przedpokoju, o ogólnej powierzchni użytkowej 41,46 m2, w tym powierzchni mieszkalnej 27,06 m2, przy stanie trzech osób. Pokój na poddaszu jest lokalem odrębnym, ma inne wejście i jest wyposażony w urządzenia wodnokanalizacyjne i gazowe. Dlatego na podstawie art. 39 ust. 3 prawa lokalowego nie może być przydzielony.
Od decyzji tej wniosła odwołanie Marianna C., która twierdzi, że sporny pokój jest wolny. Jeden pokój zajmuje w obecnym mieszkaniu z synem, który jest inwalidą pierwszej grupy /osoba ociemniała/ i przysługuje mu pomieszczenie oddzielne.
Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Urzędu Wojewódzkiego w K. decyzją ostateczną z dnia 30 czerwca 1989 r. nr GKM-8174/65/89 punkt pierwszy decyzji organu I instancji utrzymał w mocy, a punkt drugi tej decyzji uchylił i przydzielił pomieszczenie usytuowane na poddaszu budynku nr 6 przy ul. A.C. w J. Mariannie i Zygmuntowi małżonkom C. jako przynależne do ich lokalu nr 3. W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy podał, że Mariannie C. przysługuje dodatkowa norma mieszkalna ze względu na stan zdrowia, co potwierdziła opinia lekarska. Sporne pomieszczenie nie łączy się bezpośrednio z lokalem rodziny C. i nie może być przedmiotem odrębnego przydziału; jest to jednak pomieszczenie niemieszkalne ze względu na wysokość poniżej 2,20 m i dlatego postanowiono je przydzielić jako pomieszczenie przynależne na podstawie art. 36 ust. 6 prawa lokalowego.
Nie godząc się z decyzją organu odwoławczego, Henryka K. złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o uchylenie tej decyzji, gdyż jest ona wewnętrznie sprzeczna. Zdaniem skarżącej, organ odwoławczy najpierw twierdzi, że przydziela sporny pokój ze względu na to, iż Mariannie C. przysługuje dodatkowa powierzchnia mieszkalna, a jednocześnie twierdzi, że izba ta jest niemieszkalna.